Ընդունված է 2003թ. փետրվարի 26-ին

Ուժը կորցրել է 2010 թ․

Հոդված 1. Օրենքի կարգավորման առարկան և գործողության ոլորտը

1. Սույն օրենքը կարգավորում է գործատուների և սույն օրենքով սահմանված կատե-գորիաների աշխատողների միջև աշխատանքի վարձատրության (այսուհետ` նաև աշխատա-վարձ) հետ կապված հարաբերությունները և սահմանում է աշխատանքի վարձատրության կարգը:

Աշխատանքի վարձատրությունը գործատուների կողմից աշխատողներին նրանց կատա-րած աշխատանքի դիմաց դրամական կամ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդ-րությամբ սահմանված այլ ձևերով կատարվող վճարումն է:

2. Սույն օրենքի գործողությունը տարածվում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապե-տությունում գործող կազմակերպությունների (անկախ դրանց կազմակերպաիրավական ձևից) և անհատ ձեռնարկատերերի, ինչպես նաև պետական և տեղական ինքնակառավարման մար-մինների (այսուհետ` կազմակերպություններ) աշխատողների աշխատանքի վարձատրության հարաբերությունների վրա:

Հոդված 2. Աշխատանքի վարձատրության մասին օրենսդրությունը

            1. Աշխատանքի վարձատրության հետ կապված հարաբերությունները կարգավորվում են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Սահմանադրությամբ, Աշխատանքային և Քա-ղաքացիական օրենսգրքերով, սույն օրենքով և իրավական այլ ակտերով:

            2. Եթե Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության միջազգային պայմանագրերով սահ-մանված են այլ նորմեր, քան նախատեսված են սույն օրենքով, ապա կիրառվում են  միջազ-գային պայմանագրերի նորմերը:

          Հոդված  3. Աշխատանքի վարձատրության համակարգը

            1. Աշխատանքի վարձատրության համակարգն աշխատանքի վարձատրության սկըզ-բունքները, չափը, պայմանները, կարգը, ինչպես նաև պետական երաշխիքները սահմանող իրավական նորմերի ամբողջությունն է:

2. Աշխատանքի վարձատրության համակարգի տարրերն են`

            ա) աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերը.

            բ) աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափը.

գ) աշխատանքի վարձատրության կարգը.

դ) աշխատանքի վարձատրության պետական երաշխիքները.

ե) աշխատողներին ներկայացվող տարիֆաորակավորման (սակագնաորակավորման)  պահանջները.

զ) նվազագույն աշխատավարձի նկատմամբ գոտիականության գործակիցները:

Հոդված 4. Աշխատողների կատեգորիաները և գործատուները

            1. Սույն օրենքի իմաստով աշխատողները բաժանվում են հետևյալ կատեգորիաների`

            ա) պետական պաշտոնյաներ.

            բ) պետական ծառայողներ.

            գ) բյուջետային հիմնարկների աշխատողներ.

            դ) այլ վարձու աշխատողներ:

            2. Պետական պաշտոնյաներ են համարվում պետական և տեղական ինքնակառավար-ման մարմիններում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով ընտրված կամ նշանակված պաշտոնատար անձինք:

            3. Պետական ծառայողներ են համարվում պետական և տեղական  ինքնակառավար-ման մարմիններում աշխատողները, բացառությամբ տնտեսական, տեխնիկական և սպասարկ-ման գործառույթներ իրականացնող այն աշխատողների, որոնց աշխատանքի բնույթն ազդե-ցություն չունի տվյալ մարմինների իրավասության և  լիազորությունների կատարման վրա:

            4. Բյուջետային հիմնարկների աշխատողներ են համարվում այն քաղաքացիները և քաղաքացիություն չունեցող անձինք, որոնց աշխատանքի վարձատրությունը ֆինանսավոր-վում է պետական բյուջեի կամ համայնքների բյուջեների միջոցների հաշվին:

            Բյուջետային հիմնարկների աշխատողների պաշտոնային դասակարգումը սահմանում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը:

            5. Այլ վարձու աշխատողներ են համարվում սույն հոդվածի 2-րդ, 3-րդ և 4-րդ կետե-րում չնշված այն քաղաքացիները և քաղաքացիություն չունեցող անձինք, որոնք կազմակեր-պություններում աշխատում են գործատուների հետ կնքված կոլեկտիվ և (կամ) անհատական աշխատանքային պայմանագրերի (այսուհետ` նաև պայմանագրեր) հիման վրա:

            6. Պետական պաշտոնյաներին, պետական ծառայողներին, բյուջետային հիմնարկների աշխատողներին և այլ վարձու աշխատողներին ներկայացվող տարիֆաորակավորման պա-հանջները սահմանում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը:

            7. Գործատուներ են համարվում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրու-թյանը համապատասխան վարձու աշխատանք օգտագործող կազմակերպությունները:

            Հոդված 5. Աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերը

 

           1. Աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերն են`

ա) պետական պաշտոնյաների համար տվյալ պաշտոնում նրանց նշանակման կամ ընտրությունների արդյունքները հաստատող իրավական ակտերը.

բ) բյուջետային հիմնարկների աշխատողների և պետական ծառայողների համար նրանց գործատուների հրամանները.

գ) այլ վարձու աշխատողների համար գործատուների հետ կնքված պայմանագրերը.

 դ) սույն օրենքով սահմանված աշխատողների բոլոր կատեգորիաների համար նրանց աշխատանքի վարձատրության չափը և պայմանները սահմանող պայմանագրերը և իրավա-կան այլ ակտերը:

2. Գործատուն վարձու աշխատողի հետ պարտավոր է կնքել գրավոր պայմանագիր, որում նշվում են`

ա) աշխատանքի վարձատրության պայմանները.

բ) աշխատանքի վարձատրության ժամային դրույքաչափերը կամ ամսական աշխատա-վարձի (հավելումների, փոխհատուցումների) չափը և վճարման պարբերականությունը.

գ) կազմակերպություններում (բացառությամբ բյուջեից ֆինանսավորվող աշխատողնե-րի) աշխատավարձի վճարման ժամկետանց յուրաքանչյուր օրվա համար տույժի չափը.

դ) աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդի և գործադուլի հայտարարման դեպ-քում աշխատանքի ներկայանալու մյուս պայմանները.

ե) սույն օրենքի և իրավական այլ ակտերի պահանջներից բխող, ինչպես նաև օրենսդրու-թյանը չհակասող աշխատանքի վարձատրության չափը և վճարման կարգը որոշող այլ պայ-մաններ:

3. Բյուջետային հիմնարկների և պետական ծառայողների աշխատանքի վարձատրու-թյան չափը և պայմանները սահմանում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառա-վարությունը, բացառությամբ օրենքով և իրավական այլ ակտերով սահմանված դեպքերի:

            Սույն կետում նշված կատեգորիաների յուրաքանչյուր աշխատողի աշխատանքի վար-ձատրության պաշտոնային դրույքաչափի առավելագույն և նվազագույն սահմանների տարբե-րությունը չի կարող գերազանցել պաշտոնային դրույքաչափի նվազագույն սահմանի 30 տո-կոսը:

            4. Պետական պաշտոնյաների աշխատանքի վարձատրության չափը և պայմանները սահմանվում են համապատասխան օրենքներով և իրավական այլ ակտերով:

            Հոդված 6. Աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափը

1. Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում աշխատանքը վարձատրվում է ժամա-վարձային, գործավարձային կամ աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերով սահ-մանված այլ ձևերով:

            2. Աշխատողի աշխատանքի վարձատրության ամսական չափը (ժամային դրույքա-չափը) չի կարող պակաս լինել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափից (ժամային նվազագույն դրույքաչափից), բացառությամբ սույն օրենքի 10-րդ և 11-րդ հոդվածներով նախատեսված դեպքերի:

            3. Կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի կազմը, կառուցվածքը և արժեքը  մի-ջազգայնորեն ընդունված ֆիզիոլոգիական, առողջապահական և սոցիալական համապա-տասխան նորմատիվների հիման վրա որոշում է կառավարության լիազորված մարմինը:

            4. Կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի կազմը, կառուցվածքը և արժեքը հաս-տատում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը:

 5. Կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի մասին Լեռնային Ղարաբաղի Հանրա-պետության կառավարության որոշումը ներառում  է`

ա) կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի կազմում ընդգրկվող ապրանքների և վճարովի ծառայությունների տեսականին.

բ) կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի հաշվարկման նորմատիվները.

գ) կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի արժեքը և դրա ինդեքսավորման կար-գը.

դ) կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի արժեքի ներդրման ժամանակացույցը` տարեկան կտրվածքով.

6. Սույն հոդվածով սահմանված կարգով յուրաքանչյուր տարվա համար հաշվարկված և հաստատված կենսաապահովման նվազագույն զամբյուղի արժեքն արտացոլվում է հա-մապատասխան տարվա պետական բյուջեի մասին օրենքում` ելնելով տվյալ տարվա պետա-կան բյուջեի հնարավորություններից:

7. Աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափը հարկման ենթակա չէ:

Հոդված 7. Աշխատանքի վարձատրության տարրերը և ըստ աշխատանքի

                  վարձատրությունը

1. Աշխատանքի վարձատրության տարրերն են`

ա) տարիֆային աշխատավարձը (պաշտոնային դրույքաչափը).

բ) տարիֆային աշխատավաձի (պաշտոնային դրույքաչափի) նկատմամբ հաշվարկվող հավելումները և պարգևավճարները.

գ) փոխհատուցումները:

2. Վճարվող աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափը ապահովվում է միայն տարիֆային աշխատավարձով (պաշտոնային դրույքաչափով):

Հավելումների, պարգևավճարների ու փոխհատուցումների չափերը և վճարման կարգը սահմանում են գործատուները, եթե Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրու-թյամբ այլ բան նախատեսված չէ:

3.  Վարձու աշխատողի աշխատանքի վարձատրության չափը որոշվում է ելնելով`

ա) աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափից.

բ) աշխատանքի շուկայում աշխատուժի նկատմամբ առաջարկի և պահանջարկի հարա-բերակցությունից.

գ) կատարված աշխատանքի քանակից և որակից.

դ) կազմակերպության տնտեսական գործունեության արդյունքներից, բացառությամբ տարիֆային աշխատավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի):

Վարձու աշխատողի անվանական (պայմանագրով սահմանված) աշխատավարձի ա-ռավելագույն չափը սահմանափակման ենթակա չէ, եթե օրենքով այլ բան նախատեսված չէ:

4. Բյուջետային հիմնարկների աշխատողների, պետական ծառայողների և պետական պաշտոնյաների աշխատանքի վարձատրության չափը որոշվում է ելնելով`

ա) աշխատանքի վարձատրության նվազագույն չափից.

բ) տարիֆային աշխատավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի) առավելագույն չափից.

գ) աշխատողի (ծառայողի, պաշտոնյայի) կրթական, մասնագիտական որակավորման, պրոֆեսիոնալ պատրաստվածության և իրավասության մակարդակներից, կատարված աշխա-տանքի քանակից, որակից, բարդության, պատասխանատվության և վտանգավորության կամ վնասակարության աստիճանից, իսկ առանձին կատեգորիաների աշխատողների համար՝ նաև համապատասխան աշխատանքային ստաժի չափից:

Առանձին կատեգորիաների աշխատողների ցանկը սահմանվում է Լեռնային Ղարա-բաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ:

5. Գործատուները պարտավոր են կատարված աշխատանքի համար վճարել սույն օրենքով սահմանված կարգով հաշվարկվող տարիֆային աշխատավարձը և հավելումները` անկախ տնտեսական գործունեության արդյունքներից:

6. Արգելվում է աշխատանքի վարձատրության բնագավառում խտրականությունը` անկախ ազգությունից, քաղաքացիությունից, ռասայից, սեռից, տարիքից, լեզվից, դավանան-քից, քաղաքական կամ այլ հայացքներից, սոցիալական ծագումից, գույքային կամ այլ դրութ-յունից:

Աշխատավարձից բռնագանձումներ կարող են կատարվել միայն օրենքով սահմանված դեպքերում, կարգով և չափերով:

7. Կազմակերպության անվճարունակության (սնանկացման), ինչպես նաև օրենքով սահմանված կարգով լուծարման դեպքերում առաջին հերթին վճարվում են չվճարված աշ-խատավարձերը:

 

 

Գ Լ ՈՒ Խ    2

 

ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ՎԱՐՁԱՏՐՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԳԸ

Հոդված 8. Աշխատանքի վարձատրության կարգը

1. Աշխատավարձը վճարվում է անմիջապես աշխատողին, նրա աշխատանքի վայրում, աշխատանքային օրերին, ամսական առնվազն մեկ անգամ` մինչև հաջորդ ամսվա 15-ը:

Աշխատավարձն այլ պարբերականությամբ և (կամ) վայրում կարող է վճարվել միայն աշխատողի գրավոր համաձայնությամբ կամ օրենսդրությամբ սահմանված դեպքերում:

2. Գործատուները պարտավոր են աշխատավարձը վճարել հայկական դրամով, եթե օ-րենքով այլ բան նախատեսված չէ:

Աշխատավարձի վճարումը պարտավորագրերով և արժեթղթերով արգելվում է, բացա-ռությամբ սույն օրենքով նախատեսված դեպքերի:

3. Աշխատողի ցանկությամբ աշխատավարձը կարող է վճարվել բանկային վկայագրով, չեկերով կամ աշխատողի կողմից նշված բանկային հաշվին (հասցեին) դրամական (փոստային) փոխանցումով:

Բանկային վկայագրերով, չեկերով կամ դրամական (փոստային) փոխանցումներով աշ-խատավարձի վճարման կարգը սահմանվում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ:

            Բանկային վկայագրերով, չեկերով կամ դրամական (փոստային) փոխանցումներով աշ-խատավարձի վճարման դեպքում բանկային (փոստային) համապատասխան ծառայություն-ների դիմաց վճարում են աշխատավարձ ստացողները:

            4. Աշխատանքի վարձատրության մի մասը, բայց ոչ ավելի, քան տարիֆային աշխա-տավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի) 20 տոկոսը, աշխատողի գրավոր համաձայնությամբ կարող է վճարվել գործատուի սեփական արտադրանքով` դրանց բացթողման գներով:

            Ծխախոտի, ալկոհոլային խմիչքների, դեղերի, ինչպես նաև մարդու առողջության և շրջակա միջավայրի համար վնասակար, թունավոր, ռադիոակտիվ և ուժեղ ներգործության նյութերի ու այդպիսի նյութեր պարունակող ապրանքների օգտագործումը, որպես աշխատանքի վարձատրության միջոց, արգելվում է:

            5. Ժամանակավոր կամ միանվագ աշխատանքների դիմաց, որոնց տևողությունը չի գե-րազանցում 15 աշխատանքային օրը, աշխատավարձը վճարվում է ամբողջությամբ` աշխա-տանքների ավարտմանը հաջորդող երեք օրվա ընթացքում, եթե պայմանագրով այլ բան նա-խատեսված չէ:

            6. Վճարովի արձակուրդի դեպքում այդ ժամկետի համար աշխատավարձը վճարվում է արձակուրդի սկզբից առնվազն երեք օր առաջ:

            7. Աշխատանքային պայմանագրի գործողության դադարման դեպքում աշխատողի աշ-խատավարձը վճարվում է դրա դադարման օրվանից` երեք օրվա ընթացքում:

            8. Աշխատողի մահվան դեպքում նրան հասանելիք աշխատավարձը վճարվում է Լեռ-նային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով:

            9. Աշխատանքի վարձատրության մասին տեղեկատվությունը կարող է տրամադրվել միայն աշխատողի համաձայնությամբ կամ օրենքով սահմանված դեպքերում:

 

          Հոդված 9. Աշխատանքի վարձատրությունն աշխատանքի նորմալ պայմաններից

                             շեղումների առկայության դեպքում

1. Աշխատանքի նորմալ պայմաններից շեղումների առկայության դեպքում գործատունե-րի կողմից աշխատողներին տրվում են հավելումներ` սույն օրենքով և իրավական այլ ակտե-րով, ինչպես նաև աշխատանքային պայմանագրերով սահմանված կարգով և չափերով:

2. Առողջության համար վնասակար աշխատանքի կատարման դեպքում աշխատողին վճարվում է հավելում` նրա տարիֆային աշխատավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի) 50 տոկոսի չափով:

3. Առողջության համար առանձնապես վնասակար, առանձնապես ծանր աշխատանքի կատարման դեպքում աշխատողին վճարվում է հավելում` նրա տարիֆային աշխատավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի) 100 տոկոսի չափով:

Առողջության համար վնասակար և առանձնապես վնասակար, առանձնապես ծանր աշխատանքների և մասնագիտությունների ցանկերը սահմանում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը:

4. Գիշերային (երեկոյան ժամը քսաներեքից մինչև առավոտյան ժամը ութը) և արտա-ժամյա աշխատանքի յուրաքանչյուր ժամի համար սահմանվում է հավելում` ժամային դրույքա-չափի կրկնակի չափով:

5. Հանգստյան և տոնական օրերին աշխատանքի համար (եթե դա նախատեսված չէ աշխատանքային գրաֆիկով) սահմանվում է հավելում` ժամային (օրական) դրույքաչափի կրկնակի չափով, կամ աշխատողի ցանկությամբ հավելման փոխարեն նրան տրամադրվում են համապատասխան քանակի հանգստյան օրեր:

6. Կազմակերպությունների կողմից սույն օրենքով և իրավական այլ ակտերով սահման-ված հավելումների և փոխհատուցումների նվազագույն չափերը կարող են գերազանցվել, ինչ-պես նաև կարող են սահմանվել լրացուցիչ այլ հավելումներ և փոխհատուցումներ` աշխատան-քի վարձատրության իրավական հիմքերով, ինչպես նաև աշխատանքային պայմանագրերով սահմանված կարգով:

 

Հոդված 10. Պարապուրդի վճարումը

1. Ոչ աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդը ենթակա է վճարման սույն օրենքով և իրավական այլ ակտերով սահմանված կարգով:

2. Ոչ աշխատողի մեղքով պարապուրդի մեկ ժամի համար վարձատրության նվազագույն դրույքաչափը սահմանում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կառավարությունը:

Ոչ աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդի վճարման գումարը չի կարող պակաս լինել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ և (կամ) աշխատանքային պայմանագրով սահմանված չափից:

3. Եթե ոչ աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդի ընթացքում աշխատողն իր համաձայնությամբ ժամանակավորապես տեղափոխվում է իր մասնագիտությանը, որակավոր-մանը համապատասխանող և առողջական վիճակին վնաս չպատճառող մեկ այլ աշխա-տանքի, ապա պարապուրդի յուրաքանչյուր ժամի համար աշխատողը վարձատրվում է պարա-պուրդի ամսվան նախորդող նրա տարիֆային աշխատավարձի (պաշտոնային դրույքաչափի մեկ ժամի վարձատրության) առնվազն 2/3-ի չափով:

4. Եթե աշխատողը հրաժարվում է առաջարկված ժամանակավոր աշխատանքից, ապա պարապուրդի յուրաքանչյուր ժամի համար նրան վճարվում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրա-պետության կառավարության կողմից սահմանված նվազագույն դրույքաչափը:

5. Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով ան-հաղթահարելի ուժ ճանաչված պատճառներով առաջացած պարապուրդների համար աշխա-տողները չեն վարձատրվում:

6. Աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերով գործատուների կողմից կարող են սահմանվել պարապուրդների վճարման ավելի բարձր դրույքաչափեր, քան սահմանված են սույն օրենքով և իրավական այլ ակտերով:

7. Պարապուրդների վճարումը կատարվում է սույն օրենքով աշխատանքի վարձատրու-թյան համար սահմանված կարգով և ժամկետներում:

8. Ոչ աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդի ընթացքում գործատուն իրավասու չէ պահանջել տվյալ աշխատողից, որպեսզի նա գտնվի աշխատանքի վայրում` աշխատան-քային օրվա ընթացքում երկու ժամից ավելի տևողությամբ: Հակառակ դեպքում երկու ժամը գերազանցող պարապուրդի ժամանակահատվածը ենթակա է վճարման սույն հոդվածի 3-րդ կետով սահմանված դրույքաչափով:

9. Աշխատողի մեղքով առաջացած պարապուրդը, ինչպես նաև աշխատողների կողմից հայտարարված գործադուլի ժամանակահատվածը վճարման ենթակա չեն:

Հոդված 11. Ոչ լրիվ աշխատաժամանակի վարձատրությունը

Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված, ինչպես նաև  աշխատողի և գործատուի միջև կնքված համաձայնությամբ ոչ լրիվ աշխատաժամանակի (ոչ լրիվ աշխատանքային օրվա կամ շաբաթվա) կիրառման պայմաններում աշխատանքը վար-ձատրվում է աշխատած փաստացի ժամանակին կամ կատարված փաստացի աշխատանքին համապատասխան:

 

Գ Լ ՈՒ Խ   3

 

ԱՇԽԱՏԱՆՔԻ ՎԱՐՁԱՏՐՈՒԹՅԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ԵՐԱՇԽԻՔՆԵՐԻ ՀԱՄԱԿԱՐԳԸ

 

Հոդված 12. Աշխատանքի վարձատրության պետական երաշխիքների համակարգը

1. Աշխատանքի վարձատրության պետական երաշխիքների համակարգը Լեռնային Ղա-րաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ և իրավական այլ ակտերով սահմանված այն նորմերի ամբողջությունն է, որն ապահովում է`

ա) կատարված աշխատանքի դիմաց տարիֆային աշխատավարձի վճարման պարտադիր բնույթը.

բ) օրենքով սահմանված նվազագույն աշխատավարձից ցածր աշխատանքի վար-ձատրության անթույլատրելիությունը, բացառությամբ օրենքով սահմանված դեպքերի.

գ) աշխատանքային նորմալ պայմաններից շեղումների առկայության դեպքում հավե-լումների նվազագույն չափերի կիրառման պարտադիր բնույթը.

դ) բյուջետային հիմնարկների աշխատողների, պետական ծառայողների և պետական պաշտոնյաների աշխատանքի վարձատրության համար` պետական (համայնքային) բյուջենե-րում աշխատավարձի գծով ծախսերի օրենքով պաշտպանվածությունը:

2. Աշխատանքի վարձատրության պետական երաշխիքների համակարգը գործում է աշ-խատողների կողմից աշխատանքի վարձատրության իրավական հիմքերով սահմանված աշ-խատանքային պարտականությունների կատարման դեպքում:

3. Աշխատողների և գործատուների միջև աշխատանքի վարձատրության, ինչպես նաև աշխատանքի վարձատրության պետական երաշխիքների հետ կապված վեճերը լուծվում են Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով:

 

Գ Լ ՈՒ Խ   4

 

ԵԶՐԱՓԱԿԻՉ ԴՐՈՒՅԹՆԵՐ

Հոդված 13. Եզրափակիչ դրույթներ

1. Սույն օրենքի պահանջների խախտումն առաջացնում է պատասխանատվություն՝ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով:

2. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:

 

20 մարտի 2003 թ.
ք.Ստեփանակերտ
ՀՕ - 30