ԱՐՑԱԽԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ

ԱՐՏԱՀԵՐԹ ՆԻՍՏ

2018Թ. ՀՈՒՆԻՍԻ 4-Ի ՆԻՍՏԻ ՍՂԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

 Ժամը 14⁰⁰

 Նիստին մասնակցում են ԱԺ պատգամավորները, ԶԼՄ ներկայացուցիչներ: Նիստին ներկա են 29 պատգամավորներ, բացակա՝ 4-ը:

 

Աշոտ Ղուլյան – Բարի օր բոլորին: Հարգելի գործընկերներ, տիկնայք և պարոնայք: Ազգային ժողովի արտահերթ նիստ գումարելու այսօրվա նախաձեռնությունը պատգամավորներինն է: Մինչ նախաձեռնողների առաջարկած օրակարգին անցնելը ցանկանում եմ անդրադառնալ սույն թվականի հունիսի 1-ին Ստեփանակերտում տեղի ունեցած միջադեպի ու դրան հետևած զարգացումներին: Կարծում եմ, որ երկար նախապատմության կարիք չկա: Խորհրդարանի բոլոր խմբակցություններն այս օրերին ներգրավված են եղել խնդրի կարգավորման և համերաշխության մթնոլորտի վերականգնման քայլերին, ինչպես հավաքների մասնակիցների հետ հանդիպումներին, այնպես էլ Հանրապետության նախագահի մոտ բազմաթիվ խորհրդակցություններին,  քննարկումներին մասնակցելու կտրվածքով: Տեղին եմ համարում բոլորիս անունից մեր գործընկերներին շնորհակալություն հայտնել գործադրած ջանքերի և պատասխանատվություն ստանձնելու պատրաստակամության համար. Հայկ Խանումյանին, Դավիթ Մելքումյանին, Լեռնիկ Հովհաննիսյանին, Ռուդիկ Հյուսնունցին և Էդուարդ Աղաբեկյանին: Ինչպես ցանկացած կենդանի օրգանիզմ, արցախյան հասարակությունը ևս ապրում  ու գործում է՝ ունենալով տարբեր հարցերի շուրջ մտահոգություններ ու դժգոհություններ: Պետության կայացվածության մասին է խոսում բարձրացված հարցերին օրենքի շրջանակներում ճիշտ ու արդարացի լուծումներ տալու պատասխանատու պետական կառույցների կարողությունը, ինչն էլ մեր բոլորի ուշադրության կենտրոնում է եղել: Հասարակությանը մտահոգող հարցերի քննարկման նպատակով անհրաժեշտ հարթակ ապահովելու համար  խորհրդարանում պատգամավորների նախաձեռնությամբ` հունիսի 2-ին իրավունքի ուժով ստեղծվել է քննիչ-հանձնաժողով, որը ուսումնասիրելու է վերջին օրերին հանրային հնչեղություն ստացած հարցերը: Նկատի ունենալով թեմայի հրատապությունը և մեր հասարակության հետաքրքրությունը պատգամավորների նախաձեռնող խմբի առաջարկով նիստի օրակարգում ընդգրկվել է ոչ միայն քննիչ-հանձնաժողովի անդամների թիվը սահմանելու մասին Ազգային ժողովի որոշման նախագիծը, որը կանոնակարգային պարտադիր պահանջ է, այլև 2018թ. հունիսի 1-ին քաղաք Ստեփանակերտում տեղի ունեցած միջադեպի արդյունքում ստեղծված իրավիճակի մասին քննարկումը: Այսքանը՝   այսօրվա արտահերթ նիստ գումարելու հիմքը, և ես խնդրում եմ պատգամավորներին գրանցվել: Գրանցում: Ներկա են 29 պատգամավորներ, բացակա են՝ 4-ը: Մեր 4 գործընկերների բացակայության պատճառները մենք գիտենք, հիմնականում՝ առողջության հետ կապված հարցերով է: Քանի որ արտահերթ նիստ է, մենք արտահերթ նիստին ներկայացված օրակարգը չենք քննարկում և չենք հաստատում: Նախաձեռնողները ինչ օրակարգով առաջարկել են, այդպիսի օրակարգով էլ այսօրվա մեր նիստը անց է կացվելու և ես ուզում եմ հրապարակել Ազգային ժողովի նախագահի որոշումը՝ այս դեպքում  արտահերթ նիստ գումարելու մասին և Արցախի Հանրապետության Սահմանադրության 114-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերի համաձայն՝ Արցախի Հանրապետության պատգամավորների նախաձեռնությամբ 2018թ. հունիսի 4-ին ժամը 14:00-ին գումարել Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովի արտահերթ նիստ՝ նախաձեռնողի սահմանած օրակարգով:     

1. Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողովի անդամների թիվը սահմանելու վերաբերյալ  Ազգային ժողովի որոշման նախագծի մասին, որովհետև դա պարտադիր է, նորից եմ դա շեշտում:
2. 2018թ. հունիսի 1-ին քաղաք Ստեփանակերտում տեղի ունեցած միջադեպի արդյունքում ստեղծված իրավիճակի մասին քննարկումներ:

Ես հիմա ուզում եմ խնդրել ձեզ առաջին թեմային անդրադառնանք, որովհետև մենք պետք է դա քննարկենք և քվեարկենք և, որպես դրա  նախապատրաստություն, ուզում եմ ասել հետևյալը.

Իրավունքի ուժով և մեր գործընկերների նախաձեռնությամբ, նորից եմ ուզում շեշտել, որ խորհրդարանի բոլոր խմբակցությունները մասնակցել են դրան: Առաջարկվել է ստեղծել քննիչ-հանձնաժողով, որը, փաստորեն, այդպիսի լիազորություններ ունի: Եվ ես ուզում եմ այդ լիազորությունների մասին նույնպես մենք հրապարակենք, որովհետև ոչ միայն դա մեզ պետք է հասու լինի, այլև հանրությունն էլ  պետք է տեղյակ լինի: Ազգային ժողովի կանոնակարգ օրենքի հոդված 20-ի համաձայն, քննիչ-հանձնաժողովի ստեղծումը այսպիսի մեջբերումներ եմ ուզում ես անել՝ պատգամավորների ընդհանուր  թվի առնվազն մեկ քառորդի պահանջով, Ազգային ժողովի իրավասության մեջ մտնող և հանրային հետաքրքրություն ներկայացնող հարցերին վերաբերող փաստերը պարզելու և դրանք Ազգային ժողովին ներկայացնելու նպատակով իրավունքի ուժով ստեղծվում է Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողով: Այստեղ մի վերապահում կա, եթե պաշտպանության և անվտանգության բնագավառներում քննիչ-հանձնաժողովի այդպիսի անհրաժեշտություն կա, լիազորությունները կարող են իրականացվել  միայն Ազգային ժողովի իրավասու մշտական հանձնաժողովը պատգամավորների ընդհանուր թվի մեկ երրորդի պահանջով: Կարծում եմ՝ սա շատ բնական է և հասկանալի է, ինչ պատճառներով: Հաջորդ կետը. Քննիչ-հանձնաժողով ստեղծելու պահանջն Ազգային ժողովի նախագահին է ներկայացվում սույն թվականի առաջին մասում  նշված պատգամավորների ընդհանուր թվի առնվազն մեկ քառորդի, 50-րդ հոդվածի 2-րդ մասով նշված դեպքերում՝ պատգամավորների ընհանուր թվի առնվազն մեկ երրորդի գրավոր դիմումով, որտեղ  նշվում է. 1. Հանձնաժողովի քննության առարկաների ոլորտը, 2. Հանձնաժողովի նախագահի անուն-ազգանունը, բացառությամբ երկրորդ մասում նշված դեպքերի, 3. Լիազորությունների ժամկետը: Եվ եթե այս ներկայացված տեղեկությունը համապատասխանում է, ապա պահանջն Ազգային ժողովի նախագահին ներկայացվելու  պահից քննիչ-հանձնաժողովը համարվում է ստեղծված, այսինքն՝  ինչ որ մենք ստորագրել ենք, արդեն համարվում է ստեղծված, որի մասին հայտարարում է Ազգային ժողովի նախագահը և հենց այդ  հիմքերով ես այդ հայտարարությունը արել եմ: Բացառությամբ սույն հոդվածի 2-րդ մասով նշված դեպքի, քննիչ-հանձնաժողովի անդամների թիվը սահմանվում է Ազգային ժողովի որոշմամբ: Դրա համար է, որ մենք խնդրել ենք և այդ առաջարկը եղել է, որ արտահերթ նիստ պիտի հրավիրենք և թիվը պետք է որոշի Ազգային ժողովը իր որոշմամբ: Հանձնաժողովի կազմը և դրանում փոփոխությունները հաստատում է Ազգային ժողովի նախագահը կանոնակարգի 11-րդ հոդվածի 2-6-րդ կետերով սահմանված սկզբունքներին համապատասխան: Ես չեմ ուզում շատ երկարացնել, որովհետև, կարծում եմ՝ մեր գործընկերները այս օրերին նաև ծանոթացել են, քննիչ-հանձնաժողովի գործունեությունը այստեղ կա, ինչ իրավասություններ ունի քննիչ-հանձնաժողովը, հրավիրած անձանց իրավունքներն ու պարտականությունները շատ հստակ կան, քննիչ-հանձնաժողովի գործունեության սահմանափակումներն եմ ուզում նշել, որպեսզի մենք նաև այս շրջանակները իմանանք՝ հոդված 23-ով: Քննիչ-հանձնաժողովի գործունեությունը  չի կարող դուրս գալ Ազգային ժողովի իրավասության մեջ մտնող հարցերի շրջանակից և 2-րդ կետով՝ քննիչ-հանձնաժողովի քննության առարկա չեն կարող հանդիսանալ՝ սա շատ կարևոր է, նախնական քննության կամ դատավարության որևէ փուլում գտնվող հարցերը, ինչպես նաև այն հարցերը, որոնք հաստատվել կամ հերքվել են օրինական ուժի մեջ մտած դատական ակտերով: Սա իշխանության թևերի իրար լիազորությունների մեջ չխառնվելու պայմանի համաձայն է և քննիչ-հանձնաժողովի նախագահի և նրա տեղակալի  հետ կապված կետն եմ ուզում, որպեսզի մենք նույնպես ընդունենք՝ հոդված 24-ն է:  Քննիչ-հանձնաժողովը կանոնակարգում է կանոնակարգի 20-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 2-րդ կետով նշված պատգամավորը, որը մենք արդեն գրել ենք, մեր գործընկերները առաջարկել են, որ այդ հանձնաժողովի նախագահը լինի Էդուարդ Աղաբեկյանը, իսկ հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ ընտրվում է հանձնաժողովի որոշմամբ, իրավասու խմբակցության առաջադրմամբ: Այսինքն՝ հանձնաժողովի նախագահի տեղակալը կընտրվի, երբ որ հանձնաժողովը արդեն ձևավորված կլինի: Քննիչ-հանձնաժողովի զեկույցը, սա էլ ասեմ, որպեսզի ինչ է լինում քննիչ-հանձնաժողովի գործունեության արդյունքում: Քննիչ-հանձնաժողովը իր գործունեության արդյունքով Ազգային ժողովի նախագահին ներկայացնում է զեկույց, որը ներառում է հանձնաժողովի ստեղծման համար հիմք հանդիսացած հարցի վերաբերյալ պարզված փաստերը, ինչպես նաև դրանց առնչությամբ ձեռնարկվելիք միջոցառումների վերաբերյալ հանձնաժողովի եզրահանգումները: Եվ կարգ կա, զեկույցը Ազգային ժողովի նախագահին ներկայացվելուց հետո մեկ ամսվա ընթացքում քննարկվում է Ազգային ժողովի հերթական նիստում, և քննարկման կարգն է ներկայացված: Կարծում եմ, որ սա արդեն բավարար է, որպեսզի մենք հասկանանք, որ խորհրդարանի կողմից այս առաջարկությունը ներկայացնելով, մենք ցանկություն ունենք այն բոլոր հարցադրումները, բողոքները, դժգոհությունները, որոնք վերաբերում են նաև մեր լիազորություններին, որոնց մի մասը  գուցե օրենսդրական կարգավորման կարիք կունենան և ոչ միայն, բոլոր այդ կարգի խնդիրերը  խմբավորել և դրանք կարողանալ ներկացնել համակարգված ձևով: Սա մենք քննարկել ենք դրա մասին, և, երևի թե լավ առաջարկություն է, բայց պետք է նաև ճիշտ օգտագործել: Ահա այսպիսինն է քննիչ-հանձնաժողովի գործունեության մասին մեր կարգավորումները և, ես կարծում եմ, եթե հարցեր կան, հիմա խոսենք, որովհետև մենք՝ նախապես խմբակցությունների ղեկավարների հետ մի քանի փուլով անդրադարձել ենք, եթե չէ՝ որպեսզի մենք կարողանանք քվեարկենք:

 Ալյոշա Գաբրիելյան – Նախ, ըստ կարգի, բազմաթիվ անգամ ասել ենք ու շարունակում ենք, ինչպիսի դժվարություններ կան, որպեսզի մեր այս  քննարկումները հեռարձակվեն ուղիղ միացում, դա առաջինը: Երկրորդը՝ եթե խոսքը վերաբերում է քննիչ-հանձնաժողովին, ապա այստեղ, երբ համապատասխան առաջարկություն մտցվում է 2-րդ կետի 20-րդ հոդվածի, 3-րդ կետի 1-ին քննության առարկան և իրավասության ոլորտը: Արդյո՞ք նշված է, լավ չեմ լսել, թե այդ քննության առարկան և իրավասության ոլորտը որն է լինելու:

Աշոտ Ղուլյան – Իհարկե, քննության առարկան՝ այն մյուս ստորագրված  փաստաթուղթը կա: Ուրեմն, Ազգային ժողովի պատգամավորները դիմում են ստորագրել, մոտ տաս ու քանի հոգի դիմում են ստորագրել, որտեղ դիմումի մեջ գրված է նաև քննության առարկան: 2018թ. հունիսի 1-ին Ստեփանակերտում տեղի ունեցած այդ միջադեպը և  դրա արդյունքում ստեղծված իրավիճակն է՝ քննության առարկան:  Խնդրեմ, Հայկ Խանումյան:

Հայկ Խանումյան – Մյուս  լրագրողներին ինչո՞ւ չեք թողնում գան, ինչո՞ւ միայն հավատարմագրվածները:

Աշոտ Ղուլյան – Մենք հայտարարել ենք: Կարգ կա: Ոչ մեկը չի դիմել:

Հայկ Խանումյան – Հա, դե էդ եմ ասում, գիտեն, թե  արգելված է, դրա համար: Մարդիկ են, բերեք:

Աշոտ Ղուլյան – Որևէ մեկը չի դիմել:  Ուրի՞շ հարցեր: Չկա՞ն ուրիշ հարցեր:

Ալյոշա Գաբրիելյան – Ես բարձրացրի խոսքը հունիսի 1-ի դեպքի մասին:

Աշոտ Ղուլյան – Հիմա կբերեմ, կպատասխանեմ, ես դիմումի մեջ գրել եմ: Կբերեն կպատասխանեմ: Ուրի՞շ, վերադառնալու ենք նորից այդ հարցերին: Չկա՞ն ուրիշ հարցեր:

Ալյոշա Գաբրիելյան – Այնտեղ նշված է, որ եթե գտնվում է նախաքննության փուլում, մենք իրավունք չունենք, որ մենք կարողանանք որևէ բան անել:

Աշոտ Ղուլյան – Բայց ես նախապես ասել եմ, որ կան նաև սահմանափակումներ: Մենք նախաքննության փուլի գործերը չենք բան անում:

Ալյոշա Գաբրիելյան – Հունիսի 1-ին ասացիք, դրա համար եմ ասում:

Աշոտ Ղուլյան – Ուրեմն, Ազգային ժողովի կանոնակարգ օրենքի 20-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն, առաջարկում ենք ստեղծել խորհրդարանական քննիչ-հանձնաժողով, որի քննության առարկան կլինի հանրային հնչեղություն ստացած հարցերի ուսումնասիրումը: Ընդհանուր՝ հանրային հնչեղություն ստացած հարցերի ուսումնասիրումը: Հանձնաժողովի նախագահ առաջարկվում է Էդուարդ Աղաբեկյանը, հանձնաժողովի լիազորությունների ժամկետը սահմանվում է մինչև 6 ամիս, մինչև 6 ամիս, սա այն շրջանն է, ժամկետը, որը կանոնակարգը թույլ է տալիս: Գեորգի Պետրոսյան, խնդրեմ:

Գեորգի Պետրոսյան – Ես ուզում եմ հասկանալ, մինչև երբ որ սահմանափակում ենք, սկսած հունիսի 1-ից, մինչև այդ հնչողություն չունեցող, հարց չկար, թե հունիսի 1-ից ենք սկսում:

Աշոտ Ղուլյան – Մինչև հիմա ինչքան, ոչ թե հունիսի 1-ից:

Գեորգի Պետրոսյան - Այնտեղ գրված է, որ պետք է հստակ դրվի ժամկետները՝ հունիսի 1-ից և այլն:

Աշոտ Ղուլյան – Հունիսի 1-ի մասին խոսք չկա, Գեորգի Միխայլիչ:

Գեորգի Պետրոսյան - Դե, ուրեմն, խնդրում եմ մի անգամ էլ ձևակերպումը կարդաք, ես ուզում եմ հասկանալ, ինչն ենք քննում:

Աշոտ Ղուլյան – Առաջարկում ենք ստեղծել խորհրդարանական քննիչ-հանձնաժողով, որի քննության առարկան կլինի հանրային հնչեղություն ստացած հարցերի ուսումնասիրումը: Այդ հարցերը կարող են լինել հունիսի 1-ին և հետո, կարող է լինել նաև հունիսի 1-ից առաջ:

Գեորգի Պետրոսյան – Ո՞վ է հաստատում, ի՞նչ հարցեր են, որոնք, որ հասարակական հնչեղություն ունեն: Ո՞վ է հաստատողը և ո՞վ է ընդունում դա:

Աշոտ Ղուլյան – Քննիչ-հանձնաժողովը: Այս նիստից հետո աշխատակարգ է ունենալու, որով փորձելու ենք տալ այդ հարցերի պատասխանները:

Գեորգի Պետրոսյան – Ե՞րբ:

Աշոտ Ղուլյան – Արդեն անում ենք: Հանձնաժողովը, իհարկե, մասնագետների հետ: Հայկ Խանումյան:

Հայկ Խանումյան – Խոսքը  չի վերաբերվում ծեծի դեպքին, խոսքը վերաբերվում է ծեծի դեպքի հետևանքով առաջացած հուզումներին: Այսինքն՝ իրադարձություններ ասելով՝ նկատի ունենք հուզումները և այդ հուզումներից բերած  առաջարկները և այլն: Դրանց մասին է խոսքը:  Այսինքն, խոսքը չի վերաբերվում, որտեղ իրավական պրոցես կա:

Աշոտ Ղուլյան – Նախաքննության ընթացքում կամ որի առնչությամբ դատական ակտ է ընդունել: Այդպիսի բաներ, ասենք, ինչ որ Ազգային ժողովին վերապահված չեն, իհարկե մենք ընթացքում խոսելու ենք: Ուրի՞շ: Ուրի՞շ հարցեր: Չկա՞ն: Եթե չկան, ես կարծում  եմ, որ այստեղ շատ մեծ բան չկա, պարզապես մենք պիտի քվեարկենք և անցնենք: Կարգի համաձայն, կարող են նաև ելույթներ լինել, բայց, կարծես թե, մենք խոսեցինք այդ ամենի մասին: Խնդրեմ:

Գեորգի Պետրոսյան -  Ե՞րբ է այդ կարգը հաստատվելու և որտե՞ղ:

Աշոտ Ղուլյան – Այդ կարգը հաստատվելու է քննիչ-հանձնաժողովի նիստն ավարտելուց հետո, մենք փորձելու ենք 1 ժամ, գուցե 2 ժամ հետո, և դրանից հետո քննիչ-հանձնաժողովը պատրաստ է լինելու գործել անմիջապես:

Գեորգի Պետրոսյան - Ազգային ժողովը  հաստատո՞ւմ է կարգը:

Աշոտ Ղուլյան – Քննիչ-հանձնաժողովն է հաստատում:

Գեորգի Պետրոսյան – Ինքը իրեն է հաստատո՞ւմ:

Աշոտ Ղուլյան – Մենք ենք կարգը հաստատում: Հենց հիմա, երբ որ քվեարկենք և անհատական կազմը ասենք, արդեն հաստատված է: Ավարտեցի՞նք: Հովիկ Ջիվանյան:

Հովիկ Ջիվանյան – Չէ, ուղղակի, իմանանք ինչին ենք քվեարկում: Իմ համար մինչև հիմա անհասկանալի է: Հասարակական հնչեղություն ստացած, ինչքան որ լսում եմ, երևույթների քննություն: Հիմա, կարծում եմ՝ մինչև քվեարկելը պիտի իմանանք հասարակական հնչեղություն ստացած երևույթները ինչի՞ մասին է խոսում, ո՞ր երևույթները:

Աշոտ Ղուլյան – Հայկ Խանումյան:

Հայկ Խանումյան – Ես առաջարկում եմ ուժային կառույցների հրաժարականի պահանջով առաջացած հենց այդ հարցը: Հանրության մեջ ուժայինների հրաժարականի պահանջով առաջացած հարցի քննության վերաբերյալ:

Աշոտ Ղուլյան - Մենք որոշման մեջ գրում ենք թիվը հաստատելու մասին: Հասարակական հնչեղություն ստացած հարցերը այն շրջանակն է, որը քննիչ-հանձաժողովը քննարկելու է և քննիչ-հանձաժողովի հետ միասին, մենք այդ նույն աշխատակարգում կգտնենք, կգրենք, ինչ շրջանակ ենք ներառելու: Մեր կանոնակարգը պահանջում է, որ մենք քվեարկենք այդ քննիչ-հանձնաժողովի թիվը հաստատելու համար: Իսկ հարցերի շրջանակը մենք արդեն քննիչ-հանձնաժողովի համար, կարծում եմ, և բոլորիս համար էլ պարզ է, որ այս ընթացքում, հասարակությունը տարբեր բաների մասին է խոսում, կարող է  կենտրոնականը դա է, բայց եթե միայն դա ասենք, ասում են բա մյուս հարցերը ինչի չեն գրել:  Քննիչ-հանձնաժողովի աշխատակարգով մենք բոլոր հարցերի շրջանակը բան կանենք:

Հովիկ Ջիվանյան - Իմ խոսքը վերաբերվում է ուրիշ բանի: Այսինքն սրանից հետո ի՞նչ ժամկետներում է այս նիստին տեղյակ  լինելու նաև հասարակությունը:

Աշոտ Ղուլյան – Այո:

Հովիկ Ջիվանյան - Այսինքն՝ այդ հասարակությունը պիտի իմանա, այդ օրակարգը ինչքան ժամանակում է հաստատվելու և մարդիկ պիտի իմանան չէ՞ կոնկրետ ի՞նչ թեմաներով ենք ուսումնասիրություններ անում:

Աշոտ Ղուլյան - Օրակարգ չենք հաստատում: Մեր խնդիրը հիմա քննիչ-հանձնաժողովը ստեղծված է իրավունքի ուժով: Երբ որ մենք ստորագրել ենք այդ առաջարկը՝ ստեղծված է, բայց Ազգային ժողովի կանոնակարգը պահանջում է, որ այդ ստեղծված հանձնաժողովի թիվը՝ քանի հոգանոց, Ազգային ժողովը պիտի որոշում ընդունի: Հիմա այդ որոշումը քվեարկում ենք, երբ պարզ է լինում քանի հոգանոց է: Մենք հիմա այդ որոշումը կներկայացնենք: Անհատական կազմը խմբակցությունները կառաջարկեն ովքեր  են և երբ որ նիստը ավարտենք, արդեն այդ պահից թիվն էլ է պարզ, անհատական կազմն էլ է պարզ: Երբ որ նիստը ավարտենք, աշխատակարգը փորձենք ինչքան հնարավոր է շատ արագ ձևակերպել և բոլորի համաձայնությունը ստանալ նույն քննիչ-հանձնաժողովի, և դրանից հետո ասել, որ մենք  պատրաստ ենք աշխատանքի: Սա է:

Հովիկ Ջիվանյան- Շատ ավելի տեղին և, շատ ավելի կոնկրետ՝ մենք ընտրում ենք, էդ, որ ասում եք  թիվ ասել, թիվը  ավելի տրամաբանական կլիներ մեր կողմից և մարդկանց ընտրելը ավելի տրամաբանական կլիներ:

Աշոտ Ղուլյան – Պարոն Ջիվանյան, դա մենք չենք  տրամաբանությունը որոշում: Մեր կողմից հաստատված կանոնակարգը մեզ ասում է Ազգային ժողովը որոշումը պիտի սա ընդունի, Ազգային ժողովը իրավունքի ուժով պիտի սա կարող է անել: Հիմա իրավունքի ուժով ստեղծված է:

Հովիկ Ջիվանյան- Նախաձեռնող խումբը կարո՞ղ է հանդիպել քննիչ-հանձնաժողովին:

Աշոտ Ղուլյան – Նախաձեռնող խումբը կարող է հանդիպել քննիչ-հանձնաժողովին: Հիմա առանց  քննիչ-հանձնաժողովի կարծիքը իմանալու, մենք ասում ենք ինչ է  լինելու: Այդ մարդկանց կլսենք նոր:  Արթուր Թովմասյան:

Արթուր Թովմասյան – Քննիչ-հանձնաժողովի աշխատանքները այնքան պարզ է լինելու և թափանցիկ, երբ որ քննիչ-հանձնաժողովի բոլոր անդամները անխտիր, եթե որևէ մեկը, գոնե մեկը, առարկեց, որ քննիչ-հանձնաժողովը թաքցնելու է ինչ-որ բան, ես նորից եմ ասում, բոլորս պիտի գնանք մեր տները: Սա մաքուր աշխատանք է կատարվելու: Թիվը հաստատեք, քննիչ-հանձնաժողովի բոլոր անդամներն էլ այնքան թափանցիկ պիտի աշխատեն, տեղյակ պահեն իրենց խմբակցության անդամներին, ինչպես նաև հարցազրույցներ են տալու լրատվության միջոցներին: Ուժային կառույցների նկատմամբ  անվստահություն է հայտնված ցուցարարների կողմից, որ անհապաղ ուժային կառույցներին ազատել, ուլտիմատում է դրվել, այդ նյութերին ծանոթանալուց հետո, եթե իրականում այդ ցուցարարների կողմից, մեր հայրենակիցների կողմից, ովքեր գտնվում են այդ  հարցը բարձրացվել է: Եթե իրենց լիազորությունների սահմանները չարաշահել են, ապա պետք է թողնեն պաշտոնը: Թափանցիկ է լինելու աշխատանքները, երբ որ հանձնաժողովի անդամները  իրենց հարցազրույցներում դրանք նշելու են:  Ընդդիմության երկու ներկայացուցիչներ են, մենք որոշել ենք, որ ընդդիմությունը լինի  այդ հանձնաժողովի նախագահը, որովհետև  եթե հանձնաժողովի նախագահը չստորագրեց վերջին այդ եզրակացության տակ, նշանակում է մենք շահագրգրված ենք որևէ բան թաքցնելու: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան – Շատ լավ: Ռուդիկ Հյուսնունց: Խնդրեմ:

Ռուդիկ Հյուսնունց – Աշոտ Վլադիմիրովիչ, ուրեմն մենք ոչ թե պիտի իրար բացատրենք դա՝ այդ հանձնաժողովը  ի՞նչ իրավունքներ ունի: Այսինքն, մենք ուզում ենք Ազգային ժողովը քաղաքական մարմին դառնա, մենք ուզում ենք, որ Ազգային ժողովի դերը բարձրացնենք: Ես հանրության հետ շփվում եմ, ասում են՝  ուր են ձեր պատգամավորները: Մենք այստեղ լացում ենք, ուրախանում ենք, ոչ մեկը չի գալիս մեր կողքը կանգնի: Ես ինչ եմ առաջարկում: Հիմա հանձնաժողովը ստեղծենք, հանձնաժողովից հետո Խանումյան Հայկը առաջարկ արեց, եթե ուրիշ առաջարկություններ կան, հենց այսօր սկսում ենք աշխատանքները: Բայց ես առաջարկում եմ միանգամից հանձնաժողովին անդրադառնանք: Հետո Թովմասյանի ասածի մեջ իմաստնությունը ո՞րն է, որ այստեղ չես կարա ծածկես, բոլոր  քաղաքական ուժերը իրենց համամասնությամբ բոլորը մասնակցել են այս աշխատանքներին: Եվ այս հարցերը մենք  պիտի հնչողություն տանք և մենք պիտի օբյեկտիվ, դատաիրավական կառույցներին ստիպենք, որ աշխատեն: Այս աշխատանքը, որ չի եղել մինչև հիմա Ազգային ժողովի կողմից, այս բացերը, այս անհնազանդությունները, ընդվզումները հենց դրա արդյունքն են: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան – Շատ  լավ: Ուրիշ հարցեր կա՞ն:  Բայց նորից չանդրադառնանք բաներին: Պարոն Ջիվանյան, կարե՞լի է ես որոշման նախագիծը կարդամ, ինչի ենք քվեարկելու և պարզ է լինելու էլի, որովհետև դա կարծում եմ բացատրությունների տեղ չի թողնում:

Ազգային ժողովի որոշման նախագիծը՝ Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողովի անդամների թիվը սահմանելու մասին: Անդամների թիվը, որը կանոնակարգը պահանջում է, որ մենք դա անենք հիմա: Ղեկավարվելով Արցախի Հանրապետության Սահմանադրության 121-րդ հոդվածի 2-րդ մասով՝ Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովը որոշում է 1. Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողովը ձևավորել 6 պատգամավորից՝ Հայրենիք խմբակցության 2, Դաշնակցություն, Ժողովրդավարություն, Շարժում-88, Վերածնունդ խմբակցությունների՝ 1-ական ներկայացուցիչներից, և սրա հիմքի համար ուզում եմ ասել, որ սա Սահմանադրության պահանջ է, որ քննիչ-հանձնաժողովում տեղերը բաշխվում են խմբակցություններում ընդգրկված պատգամավորների թվի համամասնությամբ: Դրա համար 2-ը՝ ամենամեծ խմբակցությունից, մյուսներից՝ մեկական, եթե  մյուսներից 2-ական է, հանձնաժողովը պիտի դառնա 20 հոգանոց: Սա է ամբողջը: Ազգային ժողովի որոշման իմաստը դա է, որ մենք թիվը հիմա հաստատենք, խմբակցությունները ասեն անհատական, ովքեր են լինելու այդ հանձնաժողովում և մենք նիստի ավարտից հանձնաժողովին հնարավորություն տանք աշխատել: Հովիկ Ջիվանյան:

Հովիկ Ջիվանյան – Ես անդրադառնում եմ հիմա ուրիշ հարցի: Դուք նշեցիք, հղում արեցիք Սահմանադրությանը, որ Սահմանադրության  այսինչ կետի համաձայն ստեղծվում է քննիչ–հանձնաժողով: Եվ այդ Սահմանադրության այսինչ կետը ասում է հասարակական հնչեղություն  ունեցող կոնկրետ հարցերի վերաբերյալ: Հիմա ես ուզում ճշտել: Դուք ընթացակարգը կարդացիք: Ընթացակարգը հասկանալի է: Ընդունում եմ: Հիմա չպիտի բարձրաձայնվի՝ հասարակական հնչեղություն ունեցող, Սահմանադրությունը, որը որ հղում է անում հասարակական  հնչեղություն ունեցող որոշակի երևույթի կամ դեպքերի վերաբերյալ: Հիմա ո՞րն է այդ: Իրավունք ունե՞նք իմանալու՝ նոր քվեարկելու, թե չէ՞:

Աշոտ Ղուլյան – Պարոն Ջիվանյան, կարծում եմ, եթե պիտի դրա մասին խոսենք, մենք պիտի վերադառնանք, չգիտեմ, մեր պետականության ստեղծմանը: Խոսքը վերաբերվում է այս օրերին նույն այդ հավաքներում բարձրացված բոլոր հարցերին: Մենք հիմա եթե ինչ-որ սահմանափակում դնենք, ասենք միայն այս հարցն է, վաղը կարող է դրա հրատապությունը, մեկ ուրիշ հարց էլ կա, ինչի ենք սահմանափակում, թող քննիչ-հանձնաժողովը, բա դրա իմաստը դա է, եթե մենք քննիչ-հանձնաժողովը ստեղծում ենք և ասենք միայն  այս 5 է, իսկ  հետո աշխատելու ժամանակ ասելու է ինձ չեն լիազորել: Սահմանադրությունը և կանոնակարգը լիազորել են Ազգային ժողովի իրավասությանը վերաբերող, կարծում եմ,  Ազգային ժողովի իրավասությանը վերաբերում է բոլոր հարցերը, ինչ որ մեր բնակչությանը հուզում են: Սա է: Եվ սահմանափակումը շատ հստակ է: Այն, ինչ-որ դատական կարգով քննվում է, դա չի կարելի խառնել, պարոն Ջիվանյան:

Հովիկ Ջիվանյան –  Չի լսվում:

Աշոտ Ղուլյան –  Այս օրերին հասարակության համար հնչեղություն ստացած հարցերը: Դավիթ Իշխանյան: Խնդրեմ:

Դավիթ Իշխանյան – Ես կարծում եմ, ոչ մեկի համար գաղտնիք չի այսօրվա արտահերթ նիստը և, ընդհանրապես այս ընթացակարգը: Քաղաքական ուժերը ներկայացված խորհրդարանում, նույնիսկ գուցե  արտախորհրդարանական ուժերի ներկայացուցիչները և այլ անհատներ, բայց գոնե խորհրդարանում ներկայացված քաղաքական ուժերի մակարդակով, վերջին մի քանի օրերին, ոչ պաշտոնապես, բայց նաև երբեմն պաշտոնապես բավականին քննարկումներ է տեղի ունեցել, որ ենթադրվում է, որ յուրաքանչյուր խմբակցության ներկայացուցիչներ իրենց խմբակցությանը տեղեկացրել են և նախօրոք նախնական կոնսեսուս է եղել, այսօրվա արտահերթ նիստը գումարելու: Շատ պարզ ընթացակարգով, ինչ որ պահանջում էր մեր Կանոնակարգը և Սահմանադրությունը: Սա մեկ: Երկրորդ՝ հասարակական հնչեղության հարցերին  երբ որ խոսում ենք, տեղի է ունեցել դեպք, երբ, իմ գնահատմամբ, առիթ է, դեպք, որը որ իրավական դաշտում համապատասխան ընթացակարգով գործ է ընթանում: Մենք քննարկումներ անելով կարող ենք հիմա դատախազ էլ հրավիրել փակ ընթացակարգով, կարող ենք օրինապահպանության և անվտանգության հանձնաժողովին առաջարկել, կամ ընդհանրապես խորհրդարանի կողմից հրավիրել դատախազ կամ որոշակի տեղեկատվություն տա, նախաքննության սահմաններում և այլն, և այլն:  Բայց իմ ասելիքը դա չէ: Իմ ասելիքը մի քիչ այլ խնդիր է: Ես ուզում եմ երկրորդել պարոն Հյուսնունցին, բնականաբար մենք քաղաքական մարմին ենք, յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ նաև, այսինքն այդ խնդրի քննարկումը կոնկրետ դեպքի՝ հունիսի 1-ի, իրավական դաշտից արդեն դուրս է եկել այն արդեն քաղաքական հարթության մակարդակի է: Այս քաղաքական հարթության մակարդակի հարցը պետք է լուծվի կամ քաղաքական ուժերի մակարդակով, կամ լավագույնը՝ քաղաքական ուժերի ներկայացվածությունը հենց խորհրդարանում է, որ բոլորս էլ ներկա ենք: Եվ բնականաբար, քաղաքական  քննարկումների նյութ դառնա, իսկ դա մեզ հնարավորություն է տալիս մեր կանոնակարգը և նաև մեր քաղաքական քննարկումների, նաև այդ եզրակացությունների եզրահանգման հիման վրա համապատասխան քայլերի ձեռնարկումը: Տվյալ պարագային, կոնկրետ հունիսի 1-ի դեպքը և ընդհանրապես այս մի քանի օրերի ընթացքում հնչած հասարակական հնչեղություն ստացած ուժային կառույցների, վերջապես հնչել է հասարակական միտք, հասարակական ավելի ճիշտ կարծիք, ուժային կառույցների հրաժարականը, երբ որ անհրաժեշտ լինի, այսինքն, ըստ անհրաժեշտության նաև անդրադառնալ դրան: Բայց տվյալ կոնկրետ առաջարկը կա, ես կարծում եմ՝ չպետք է  մենք երկրորդական, երրորդական խնդիրների մեջ ներքաշվենք: Եվ առաջարկում եմ հստակ՝ առաջարկը դնել քվեարկության:

Աշոտ Ղուլյան – Շատ լավ: Հայկ Խանումյան:

Հայկ Խանումյան – Ես իմ խոսքս փոխանցում եմ Հովիկ Ջիվանյանին:

         Աշոտ Ղուլյան – Խնդրեմ, Հովիկ Ջիվանյան:

Հովիկ Ջիվանյան -  Ոչ մի քննիչ-հանձնաժողովի ստեղծման և ոչ մի հասարակական հնչեղության ունեցող երևույթի ուսումնասիրման, ես ասում եմ, ուղղակի ասեք ինչ հասարակական հնչեղություն ունեցող երևույթներ եք պատրաստվում ուսումնասիրել և ես ինչով կարող եմ ձեզ օգնել: Ասեք, ի՞նչն եք ուզում քննարկել: Հանձնաժողովը ստեղծել եք՝ ի՞նչ քննարկենք, ի՞նչ ուսումնասիրենք, ո՞ր հասարակական հնչեցողություն ունեցող հարցերը: Եթե բնակչության շրջանում բացարձակ մտահոգություններ է, ասեք: Ուրիշ ոչ մի բան չեմ ասում: Ձեր վերնագիրը ասեք:

Աշոտ Ղուլյան- Եթե այդ դեպքը, ուրեմն ես արդեն ասել եմ, չի կարող դա լինել քննության առարկա դատական համակարգում և այլն: Հիմա դուք նորից մեզ ասում եք նորից այդ ասեք: Հայկ Խանումյան:

Հայկ Խանումյան – Ուրեմն, հանրությունը հնչեցրել է հստակ պահանջ՝ ուժային կառույցների ղեկավարների կոնկրետ անունների հրաժարական: Դա քաղաքական պահանջ է: Այս հանձնաժողովն էլ դրա համար է ստեղծվում, որպեսզի այդ քաղաքական պահանջի հիմքերը քննի: Հետևաբար, մենք քննում ենք ուժային կառույցների ղեկավարների հրաժարականի հիմքերը: Այսինքն՝ ուժային կառույցների, նրանց ղեկավարների, նրանց հարազատների կողմից ապօրինություններ կատարելու վերաբերյալ փաստերն ենք հավաքում:

Աշոտ Ղուլյան – Հիմա եթե քննիչ–հանձնաժողովը ընթացքում պարզեց, որ մեկ ուրիշ թեմա էլ կա, ի՞նչ ասենք, ասենք չէ, մենք բա չենք լիազորել: Ես առաջարկում եմ քննիչ-հանձնաժողովին թողել ազատ, որպեսզի իր օրակարգում, իր որոշումների մեջ իրենք աշխատեն: Թողեք այդ մարդիկ աշխատեն: Բա ինչի համար ենք ստեղծում, եթե այն գլխից արդեն ամեն ինչ պարզ պիտի լինի և էս չափը, և էն չափը: Խնդրեմ, պարոն Ջիվանյան:

Հովիկ Ջիվանյան- Բեր անունը դնենք, ըստ քննիչ-հանձնաժողովի, երկրում ինչքան հասարակական հնչեղություն ունեցող երևույթներ կան դրանց ուսումնասիրում: Ընդունում եմ  ցանկացած վերնագիր: Ես ասում եմ դրեք վերնագիր:

Աշոտ Ղուլյան  - Կանոնակարգը որևէ վերնագիր չի պարտադրում մեզ: Պարոն Ջիվանյան, եթե որևէ պահանջ լիներ կանոնակարգում անուն դնել, անունը քննիչ-հանձնաժողով է: Հիմա թողենք այդ քննիչ-հանձնաժողովը ինքը իր այդ աշխատանքում մենք գրելու ենք, փորձելու ենք դա սահմանել, և հիմա իրենց ասենք դուք ովքեր եք կամ ինչ պիտի անեք:

 Հովիկ Ջիվանյան- Սահմանադրությունը պահանջում է:

Աշոտ Ղուլյան - Սահմանադրության մեջ եթե այդպես լիներ, կգրեինք:  Կոնկրետ այդ վերնագրով էլ գրեք, մեզ ոչ մի բան չունենք, որպեսզի պարտադրենք: Արթուր Թովմասյան:

Արթուր Թովմասյան – Այս մասը վերջացրինք: Պարզ է: Հիմա թվի մասով, որ ասում եք թափանցիկ եք աշխատելու: Ես, Աշոտ Վլադիմիրիչի մոտ որ հավաքվել ենք, թեկուզ կանոնակարգը՝ Ազատ հայրենիք-ից 2 տեղ է տալիս: Ասում եմ՝ ուզում եք մեկից հրաժարվենք, որ խոսակցություններ չլինի:

Աշոտ Ղուլյան – Բայց ինչի՞:

Արթուր Թովմասյան – Թող ամեն խմբակցությունից մեկական լինի, մեկից հրաժարվենք:

Աշոտ Ղուլյան – Չէ, չէ, չէ: Արթուր Բաբկենի, ի՞նչ պատճառով:

Արթուր Թովմասյան - Բայց դուք գտել եք, որ ըստ կանոնակարգի 2 հոգի են, ընդորում, Հայկ Խանումյանի առաջարկությամբ, որ կանոնակարգի պահանջները պահպանեն:

Աշոտ Ղուլյան – Հա, իհարկե: Ես այս ամեն, ինչը մեջ եմ բերել քիչ առաջ: Արզիկ Մխիթարյան:

Արզիկ Մխիթարյան – Եթե նախագծի մեջ  գրված է 6 հոգուց հանձնաժողով, բայց 7 է ստացվում, որովհետև անկախ պատգամավորը ևս մենք նախատեսել ենք:

Աշոտ Ղուլյան – Անկախ  պատգամավորը Սահմանադրությունը թույլ չի տալիս: Մենք խոսել ենք դրա մասին: Սահմանադրության մասին ես չպիտի տեղյակ պահեմ, դուք պիտի իմանաք: Անկախ  պատգամավորը թույլ չի տալիս: Արսեն Առստամյան, խնդրեմ:

Արսեն Առստամյան – Անկախ պատգամավորը ես եմ: Ես որևէ խմբակցության անդամ չեմ: Պաշտոնապես հայտարարում եմ դա:

 Աշոտ Ղուլյան – Շատ լավ: Կարծես թե, հարցերը սպառեցինք չէ՞: Եթե ուրիշ բան կա, խոսենք, բայց մենք թվի մասին ենք հիմա քվեարկում: Նորից եմ ասում, կարող ենք էլի խոսել, բայց թիվն է լինելու  քվեարկության առարկան:

Ազգային ժողովի որոշման նախագիծը Արցախի Հանրապետության  Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողովի անդամների թիվը սահմանելու մասին: Ղեկավարվելով Սահմանադրության 121-րդ հոդվածի 2-րդ մասով՝ Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովը որոշում է.

1. Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովի քննիչ-հանձնաժողովը ձևավորել 6 պատգամավորից. Հայրենիք խմբակցության՝ 2, Դաշնակցություն, Ժողովրդավարություն, Շարժում-88, Վերածնունդ խմբակցություններից՝ 1-ական ներկայացուցիչներից:

2. Սույն որոշումը  ուժի մեջ է մտնում Ազգային ժողովի կողմից ընդունվելու պահից: Պարզ է չէ՞: Քվեարկություն – Կողմ՝ 29, դեմ՝ չկա, ձեռնպահ՝ նույնպես:   Որոշումն  ընդունված է: Շնորհակալություն:  Ես խնդրում եմ խմբակցություններին, որպեսզի այդ էլ թափանցիկ լինի: Տեղում ասեք թեկնածուները, որպեսզի այդ մարդիկ նիստից հետո բան անեն: Խնդրեմ, Արթուր Բաբկենիչ:

Արթուր Թովմասյան - Հայրենիք խմբակցության քարտուղար Ռոմելա Դադայան և առողջապահության և սոցիալական ոլորտի մշտական հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ  Արամ Գրիգորյան:

Աշոտ Ղուլյան – Ռոմելա Դադայան և Արամ Գրիգորյան: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Դաշնակցություն խմբակցությունը:  

Դավիթ Իշխանյան –  Ալյոշա Գաբրիելյան:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Ժողովրդավարություն խմբակցությունից:

Վարդգես Բաղրյան – Ժողովրդավարություն խմբակցությունը առաջարկում է    Դավիթ Մելքումյանի թեկնածությունը:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շարժում-88 խմբակցությունից:

Գագիկ Բաղունց -  Էդուարդ Աղաբեկյան:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Վերածնունդ խմբակցությունից: Հայկ Խանումյան: Շնորհակալություն:

Մենք 6 հոգու անհատական կազմն էլ  ունեցանք, մի րոպե խնդրում եմ ուշադիր լինենք: Հանձնաժողովի նախագահը նախաձեռնությամբ արդեն առաջարկվել է՝ Էդուարդ Աղաբեկյան: Ես խնդրում եմ, նիստից անմիջապես հետո հանձնաժողովը կամ այստեղ մնա, կամ որևէ սենյակում հավաքվի: Հանձնաժողովի նախագահի տեղակալի հարցն է քննարկում, որովհետև տեղակալի լիազորություններ կան,  եթե նախագահը բացակայում է, որպեսզի այս հարցերը կարողանանք շատ արագ կարգավորել, պա՞րզ է:

Ուրեմն մենք առաջին հարցի հետ կապված որոշումն ընդունեցինք և սրանով ավարտում ենք:

Երկրորդ օրակարգային հարցը՝ ինչպես առաջարկել են պատգամավորները 2018թ. հունիսի 1-ին քաղաք Ստեփանակերտում տեղի ունեցած միջադեպի արդյունքում ստեղծված իրավիճակի մասին քննարկումներ: Ուրեմն, քանի որ մենք կանոնակարգով ուրիշ տարբերակ էլ ունենք, հրատապ թեմայի քննարկում, բայց դա հերթական նիստ պիտի լիներ, այսինքն՝ մենք կամ պիտի ուշացնենք, կամ հիմա՝ արտահերթ նիստում քննարկման բովանդակությունը կամ ընթացակարգը մի քիչ ուրիշ պիտի լիներ: Առաջարկում եմ, ինչպես մենք սովորաբար հարցերը քննարկում ենք, այս հարցով անց ենք կացնում մտքերի փոխանակություն: Հիմա, ովքեր ելույթ ունենալու ցանկություն կունենան, հերթագրվում են, բոլորս ելույթ ենք ունենում: Մենք խմբակցությունների ղեկավարների հետ պայմանավորվել ենք ելույթներից հետո, նիստը որ ավարտվի, մենք որոշենք ինչ ենք այդ ելույթների արդյունքում անում: Եթե դա համատեղ քաղաքական ուժերի հայտարարություն է, ուրեմն այդպիսի հայտարարություն կանենք,  եթե դա մեկ այլ ինչ որ մի որոշ պայմանավորվածություն լինի, հենց այդպես էլ կանենք: Պա՞րզ է: Եվ ելույթների տևողությունը ինչպես կանոնակարգով սահմանված է՝ մինչև 10 րոպե: Բավարար է, չէ՞, մինչև 10 րոպեն: Շատ լավ: Հիմա խնդրում եմ ելույթների համար հերթագրվել: Ուրեմն՝ Ռուսլան Իսրայելյան, Ռոմելա Դադայան, Վարդգես Բաղրյան, Հայկ Խանումյան, Դավիթ Իշխանյան, Էդուարդ Աղաբեկյան, Վահրամ Բալայան, Գագիկ Բաղունց, Ալյոշա Գաբրիելյան, Դավիթ Մելքումյան, Արսեն Առստամյան, Գեորգի Պետրոսյան, Ռուդիկ Հյուսնունց:

Բոլորին գրանցե՞լ ենք: Որևէ մեկը դուրս չի մնացել, չէ՞, մեր այս թվարկումից: Կարծես թե բոլորին գրանցել ենք: Շատ լավ: Ուրեմն սկսում ենք և ես հայտարարել եմ նաև հաջորդը: Ելույթի համար հրավիրվում է պատգամավոր Ռուսլան Իսրայելյանը: Թող պատրաստվի Ռոմելա Դադայանը: Խնդրեմ, Ռուսլան Իսրայելյան: Խնդրեմ:

Ռուսլան Իսրայելյան – Հարգելի գործընկերներ, ներկաներ: Այն, ինչ պետք է ասեմ այս ամբիոնից, հնարավոր է, որ շատերին դուր չի գա: Այն, ինչ կատարվում է այսօր մեր երկրում՝ հանրության մեջ, դա հայելային արտացոլումն է մեր աշխատանքի: Այսինքն, եթե երկրում կա խնդիրներ, ապա դա նշանակում է, որ մենք՝ իշխանություններս, պատշաճ չենք կատարում մեր առաջ դրված խնդիրները: Մենք՝ Ազգային ժողովի պատգամավորներս, մեր համապատասխան մեղքի բաժինը ունենք այսօրվա բարձրացրած հարցերին: Այսօր, եթե հնչում են հրաժարականների պահանջներ, ապա մենք առաջինն պետք է լինենք հրաժարականներ ներկայացնողները: Թող ների ինձ Հայկ Խանումյանը, նա ինչ որ տեղ հանրային աշխատանք է կատարում՝ հանրօգուտ, բայց Հայկ Խանումյանը չէ, որ միայն ականջալուր է լինում ժողովրդի խնդիրներին, այլ դահլիճում նստած են մի շարք պատգամավորներ, որոնք իրենց կյանքի ընթացքում մեծ ծառայություններ են մատուցել մեր հայրենիքին ու ժողովրդին, միևնույն ժամանակ դրա համար կան շատ պատճառներ, ես չթվարկեմ բոլոր պատճառները, բայց նշեմ, որ Ազգային ժողովի գործունեության ճիշտ չներկայացումը հանրությանը դրա հիմնական պատճառներից մեկն է: Այդ լուրջ թերության պատճառները Ազգային ժողովի ղեկավարությունն է՝ մամուլի ծառայության հետ միասին և Արցախի Հանրային հեռուստատեսությունը: Արցախի Հանրային հեռուստատեսությունը, կարելի է ասել չի լուսաբանում Ազգային ժողովի գործունեությունը: 2018թ. երբ ընտրվեց 6-րդ գումարման Ազգային ժողովը, 1-ին լիագումար նիստի ժամանակ 15-ից ավելի պատգամավորներ հարցեր ուղղեցին Արցախի կառավարությանը՝ 30-ից ավելի հարցեր ուղղեցին, բոլոր հարցերը այնպիսի հարցեր էին, որոնք հուզում էին մեր հասարակությանը: Այն ինչ այդ նույն օրը մեր Արցախի  հեռուստատեսությունը մեր հիմնական լուրերի ժամանակ ցույց է տալիս, թե ինչպես է տիկին Գալստյանը դուրս գալիս դահլիճից ու Հայկ Խանումյանի հայտարարությունը: Այն բողոքներին, որ այս ինչ եք անում, այդ բողոքները մնացին անպատասխան: Այ սա է մեր խնդիրը, որ մեր հասարակությունը չգիտի, թե ինչով ենք այստեղ մենք զբաղված: Այս լարված իրավիճակում, անկասկած, այժմեական է դառնում վերոնշյալ կառույցներին աշխատանքին արդյունավետ բնույթ  հաղորդելը: Ես խոստանում եմ, որ այն, ինչ կախված է ինձանից, կանեմ ամեն հնարավորը, ներկա խնդիրները  լուծելու և պատվով դուրս գալու համար: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթի համար հրավիրվում է տիկին Ռոմելա Դադայանը, թող պատրաստվի Վարդգես Բաղրյանը:

 Ռոմելա Դադայան - Հարգելի գործընկերներ, հունիսի 1-ի երեկոյան մայրաքաղաքում կենցաղային ֆոնի վրա  վիճաբանությունը և դրան հաջորդած դեպքերի զարգացումը անհանգստանալու առիթ է հանդիսացել ոչ միայն Արցախում, այլև Հայաստանում և արտերկրում ապրող մեր հայրենակիցների համար, իսկ մեզ`  իշխանության ներկայացուցիչներիս համար լրջագույն հետևություններ անելու և այսուհետ մեր աշխատանքները սառը, առանց ավելորդ զգացմունքայնության արված հետևություններից բխեցնելով կազմակերպելու լուրջ մարտահրավեր է         :

   Մեզնից ոչ մեկն իրավունք  չունի անտարբեր անցնելու այդ երևույթի կողքով: Անհանգիստ ենք բոլորս և համոզված, որ միանգամից ժողովուրդը չի պոռթկում: Մանր չլուծված խնդիրների կուտակումը կարող է հասցնել պայթունավտանգ իրավիճակի: Մենք` իշխանավորներս, պարտավոր ենք լուրջ հետևություններ անել և պահանջել արդար քննություն բոլոր առումներով:

         Նշենք, որ վերջին տարիներին հատկապես դատաիրավական համակարգում իրականացված բարեփոխումները, անկասկած, տվել են արդյունքներ: Ասվածը փաստերով վկայող բազում օրինակներ կարելի է բերել: Բայց այսօր դա չէ կարևորը: Այսօր կարևորը իրականության հետ առերեսվելն է: Իսկ իրականությունն այն է, որ մեր քաղաքացիների մի մասը այդ բարեփոխումները բավարար լինելուց հեռու է համարում և հենց այս տրամաբանությունից ելնելով էլ՝ դիմել է բողոքի նման միջոցի: Ազգային ժողովի ամբիոնից մենք ևս պահանջում ենք իրականացնել արդար, անկողմնակալ և ողջամիտ ժամկետներում հրապարակային քննություն` բոլոր փուլերում: Իսկ քննության ավարտին որևէ մեկի մոտ կասկած չպիտի մնա, որ յուրաքանչյուրը ստացել է օրենսդրությամբ նախատեսված իր պատիժը: Անընդունելի է անպատժելիությունը, թողտվությունը, որը հասցնում է անօրինականությունների: Այսօր մենք այն իրավիճակում չենք, որ ամեն ինչ գագաթնակետին հասցնելուց հետո միայն մտահոգ կեցվածք ընդունենք, այն դեպքում, երբ թշնամին դարան մտած գիշատչի նման հետևում է մեր ամեն մի սայթաքմանը:

  Միաժամանակ անընդունելի ենք համարում այն հանգամանքը, որ որոշ ուժեր կամ անհատներ փորձում են օգտվել ստեղծված իրավիճակից և երիտասարդների ու նրանց համախոհների կողմից իրականացվող ակցիային հաղորդել քաղաքական երանգներ` այդ կերպ ստվեր գցելով հարցի էության վրա:

  Խմբակցության անունից պահանջում ենք իշխանություններից լրջությամբ խորհել կատարվածի շուրջ, հետևություններ անել, նման իրավիճակին հասնելու բոլոր պատճառները հաշվի առնել, որ մեզ համար թանկ է յուրաքանչյուր քաղաքացու կյանքը:

   Որպես մայր, որպես Արցախի քաղաքացի՝ խնդրում եմ բոլորից` եկեք այսօր չանենք այնպիսի գործողություններ, որ վաղը ափսոսալու առիթներ ունենանք, որովհետև վաղը հաստատ ուշ է լինելու:

  Ուզում եմ մեջբերել հանճարեղ Սոս Սարգսյանի խոսքերը. «Մի ճշմարտություն կա աշխարհում՝ էն գլխից չարիքը պիտի պատժվի: Չի պատժվում` երկիրը երկիր չէ, ժողովուրդը ժողովուրդ չէ»:

Աշոտ Ղուլյան – Շնորհակալություն, տիկին Դադայան: Հիմա՝ պատգամավոր Վարդգես Բաղրյան, թող պատրաստվի Հայկ Խանումյանը:

Վարդգես Բաղրյան – Շնորհակալություն: Հարգելի գործընկերներ, ներկաներ, իսկապես, ինչպես քիչ առաջ տիկին Դադայանն էլ նշեց, այն, ինչ այս վերջին օրերին տեղի է ունենում Ստեփանակերտում և կարելի է ասել ամբողջ հանրապետությունում, մտահոգում է ոչ միայն մեզ՝ արցախցիներիս, այլև ողջ հայ ժողովրդին, թե մայր Հայատստանում, թե սփյուռքում և, դա բնական է, քանի որ Արցախը համազգային արժեք է և նրա ցավը բոլորիս ցավն է: Այդ մասին են վկայում նաև այն բազմաթիվ հեռախոսազանգերը, որ այս օրերին մենք ստանում ենք աշխարհի տարբեր ծայրերից և, բոլորի մտահոգության առարկան մեկն է՝ երկրի անվտանգությունը, չէ՞ որ մեր ներքին տարաձայնություններից և երկրի անկայունությունից կարող է փորձել օգտվել մեր հակառակորդը, ուրեմն ակամա ջուր չլցնենք նրա ջրաղացին: Խնդրում եմ ինձ ճիշտ հասկանալ. խոսքս ամենևին այն մասին չէ, որ մենք չբարձրաձայնենք առկա խնդիրների մասին, միանգամայն հակառակը, եթե մենք սիրում ենք մեր երկիրը, իսկ ես վստահ եմ, որ սիրում ենք, մենք պարտավոր ենք ոչ միայն խոսել, այլև ահազանգել հոռի երևույթներ դեմ, որպեսզի դրանք արմատախիլ արվեն: Ի վերջո մենք իրավունք չունենք անտարբեր լինենք մեր երկրի, ասել է թե՝ մեր իսկ ճակատագրի հանդեպ, սակայն ճանապարհ փակելը, չարտոնված հանրահավաքների անցկացումը, իմ համոզմամբ, մեր բողոքն արտահայտելու լավագույն միջոցները չեն, կան շատ ավելի քաղաքակիրթ ճանապարհներ: Մենք պետք է հավատանք և վստահ ենք միմյանց, հակառակ դեպքում այդ խնդիրները կարող են էլ ավելի խորանալ: Ժողովրդի անունից վերամբարձ խոսելու փոխարեն կառուցողական մոտեցում ցուցաբերենք, հարգենք մեկս մյուսի կարծիքը և վերջնագրերով չխոսենք միմյանց հետ: Մեկ անգամ ևս այս բարձր ամբիոնից ուզում եմ հիշեցնել մեծն Նժդեհի թևավոր միտքը. Քննադատել՝ հոգեպես տառապել է նշանակում, ուրեմն ոչ թե քննադատել սեփական հարցերը լուծելու համար, այլ քննադատել ի շահ ժողովրդի, որի անունից անհարկի սիրում ենք խոսել առանց ունենալու, շատ հաճախ, դրա բարոյական իրավունքը: Մենք պարտավոր ենք աչքի լույսի պես պահել մեր պահած, փայփայած, շահած երկիրը և չանենք քայլեր, որոնք կարող են սպառնալ նրա անվտանգությանը, հիշենք՝ բոլոր շահերից գերագույն շահը հայրենիքի շահն է: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը պատգամավոր Հայկ Խանումյան, թող պատրաստվի Դավիթ Իշխանյանը:

Հայկ Խանումյան -  Հարգելի ներկաներ, առաջին անգամ ես առանց թղթի եմ խոսում այս ամբիոնից, բայց ոչ նրա համար, որվհետև թուղթ ու գրիչ չի եղել ձեռքիս, այլ այս օրերին այնքան բաներ ենք լսել, այնքան պատմություններ ենք լսել, այնքան սթրեսային վիճակներ ենք տեսել, որ թղթում չի տեղավորելու այն, ինչ որ ասելու եմ: Բայց կփորձեմ տասը րոպեի մեջ տեղավորվել: Նախ՝ իրողություններ են փոխվել. այս սերունդը, որ մեծամասամբ նստած է այս դահլիճում, հայոց պատմության հզորագույն սերունդն է, որովհետև հայրենիք է ազատագրել, ամեն ինչ արել է և հաճախ, կուչ են գալիս, որովհետև այս սերունդն է, դա այն սերունդն է, որ ազատագրել է մեր հայրենիքը և այդ սերնդի անդամները, ղարաբաղյան բարբառով ասած, արք ունեն մնացածի վրա և կարողանում են երիտասարդների հետ հանգիստ խոսել, և կարողանում են մի բան անել, և ասում են ձենդ կտրի, այդպես մի արա, այսպես արա, բայց ասեմ՝ ապրիլին ահագին բան փոխել է: Ապրիլին երիտասարդ սերունդը գնացել է սահման, նոր իրողություններ են եղել և ապրիլից եկած այս սերունդը ասում է. տղերք, ես էլ եմ կռվել, կռիվ անելը, հայրենիքը ազատագրելը քիչ է, պիտի ճիշտ ապրենք, պիտի արդար ապրենք, պիտի ազնիվ ապրենք, պիտի ոչ մեկի նկատմամբ ճնշումներ չգործադրվեն, պիտի արդարություն լինի և մնացած այն ամենը ինչը բերեց հայտնի իրողությունների և այդ մթնոլորտի ազդեցությունը ծնեց այս տրամադրությունը: Հետևաբար մենք պետք է այս իրողությունները՝ հետապրիլյան իրողությունները, ընդունենք: Սիրելի իմ գործընկերներ, հատկապես նրանք, ովքեր մեծ ավանդ ունեն այս հայրենիքի կերտման գործում: Այստեղ նստած տեսնում եմ բոլորդ զորամասի հրամանատարի տեղակալներ, գումարտակի հրամանատարներ եք եղել, երկրի ղեկավարներ եք եղել, պարոն Պետրոսյան, պարոն Թովմասյան, պատերազմից հետո, պատերազմից առաջ, պատերազմի ժամանակ: Այս իրողությունները փոխվել են, մարդիկ հիմա չեն ուզում հեղինակություններով ապրել, մարդիկ ուզում են ապրել հստակ սկզբունքներով, հստակ ինստիտուտներով, որպեսզի այդ ամենը աշխատի, որպեսզի այդ ամեն ինչը աշխատի, որպեսզի այդ ամենը լսվի: Հիմա անդրադառնանք բուն թեմային. սա, որպես նախաբան, որովհետև երբ որ մեր ուժայինների հետ խոսում ես, բացում են, այ այսպես, վերքերը ցույց է տալիս, այն ամենը, ինչ արելա, վերջացելա, այն հրապարակը ցույց է տալիս, որ վերջացելա: Արցախի հերոսները գալիս են այնտեղ, երկու րոպեից ուղարկում են այլ տեղ, ամեն ինչ վերջացել է, ուրեմն նոր բան պիտի  սկսվի և այն հակաքայլերը, որ կատարվում է և փորձում են բան անել, ավելի են սրելու իրավիճակը: Ես չգիտեմ՝ ինֆորմացիայի պակասի պատճառով է այդ փորձերը եղել: Մեր ուժայինների հետ խոսելիս, իրոք տեսնում եմ, որ մարդիկ տեսնում են, որ խնդիրներ կան, ուզում են այդ խնդիրներին լուծում տալ, բայց արդեն թասիբի են եկել, դժվարանում են այդ հարցերը լուծել, որովհետև արդեն կուտակվել են, բայց, այնուամնեայնիվ, ես երկու անուն այս ամբիոնից հնչեցնելու եմ: Այնքան շատ են այդ փաստերը հնչել, ամբողջ քաղաքի տղաները հավաքված ընդամենը քաղաքում ասում են երկու անուն: Հադրութից այսօր մի հսկայական պատվիրակություն է եկել, երեկ էլ են եկել, երեկ պետնախարարի հետ տասը րոպե շփվել ենք, տասնքանի զանգ ինքնա ստացել, յոթ զանգ ես եմ ստացել: Ձեր կուսակցական կառույցները՝ Ազատ Հայրենիքի, ասում են՝ մենք էլ ենք այստեղ կազմակերպում, մենք էլ ենք գալիս  միանանք կամ ստեղ ենք ճանապարհ փակում: Ինձ զանում են Քարվաճառից, որ պայմանագրայիններ ենք և գալիս ենք այդտեղ, Մարտունից զանգում են, Հադրութից զանգում են, Ճարտարից զանգում են, Նորագյուղից, Բերդաշենից զանգում են, սրա դեմը ոնց պիտի առնվի: Նախագահին հարյուր հոգի զանգում են, այդ թվում՝ հեղինակություն ունեցող մարդիկ, Ռուսաստանից զանգում են և ասում, որ մենք այստեղ ենք: Այն պատճառով, որ կիսաֆեոդալական, մասսայական, զանգվածային իրավունքներ են ոտնահարվում մարդկանց: Սեփականության, չգիտեմ ազատ ձեռներեցությամբ զբաղվելու, մինչև արժանապատվություն ոտնահարվում են: Հստակ երկու անուն է հնչվել. Գագիկ Սարգսյան՝ Ազգային անվտանգության ծառայության տեղակալ: Այդ մարդու անվտանգությունը պետք է պաշտպանենք, որովհետև կարող է պաշտոնից հանեն, ոտի տակ տան, որովհետև իրա տղան չգիտեմ ինչեր է անում քաղաքում ու իրա ապօրինությունները լուծում է անվտանգության ծառայություններն օգտագործելով, դա անթույլատրելի է, բացառվում է դա և, շատ մարդիկ այստեղ չեն, որովհետև այդ տիպի մթնոլորտ է: Անընդհատ մենք խոսում ենք, որ Արցախում ամենալավ հասարակական կարգն է, իրականում միֆ է, իրականում երիտասարդությունը կուչ եկած ու վախեցած ապրում է մի անունից, ամոթ է, չի կարելի, քաղաքական որոշում պիտի ընդունվի անմիջապես: Այդ ովքեր են, որ դրանցից բոլորը վախենում են, այդ ինչ խայտառակություն է, այդ ինչ պատմություններ է պատմում ժողովուրդը: Գնալով այդ պատմությունները ավելանում են: Կամո Աղաջանյան՝ ոստիկանապետ և իրա եղբայրները: Հադրութում իրենց լիազորություններից դուրս գործողություններ են կատարում, օգտվելով ոստիկանապետի եղբայր լինելու հանգամանքից: Կատարում են տարատեսակ ապօրինություններ, այս երկու անունները հստակ են, հստակ դրվել է և, կարծում եմ, որ մեր հանձնաժողովը պիտի աշխատի հստակ և այդ մարդկանց պիտի կանչի ու կանգնեցնի, այս փաստերն ու փաստարկներ են, և նրանք պիտի պատասխան տան, սա թասիբի հարց չի և մարդիկ պիտի պատասխան տան: Երեկ նախագահին էլ եմ ասել և այդ անունները տվել: Մենք Անվտանգության խորհրդում ոստիկանապետին հարց ենք տալիս ու ինքը խաբում է, նախագահին չի զեկուցել իրա որդու մասնակցության միջադեպի մասին, մի հատ էլ անվտանգության խորհրդին է խաբում, հետո գնում ես ցուցարարների հետ բանակցելու, լսում ես, որ ես ներկա եմ եղել, էն մեկի ձեռքը ես եմ բռնել, սրանց ոնց պիտի պատասխան տան: Դու ոնց պետք է այդ գործը քննես, որ դեպքը եղել է, գլուխը կախում է: Այս մթնոլորտում ոնց կարող է արդարություն ու օրինականություն լինի: Այս երկու անվան վրա քննիչ հանձնաժողովը հատկապես պետք է կենտրոնանա՝ Ազգային անվտանգության ծառայության տնօրենի տեղակալ Գագիկ Սարգսյան և ոստիկանության պետ Կամո Աղաջանյան: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան – Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը՝ Դավիթ Իշխանյան, թող պատրաստվի Էդուարդ Աղաբեկյանը:

Դավիթ Իշխանյան – Հարգելի գործընկերներ, ես փորձել եմ քաղաքական խոսք կառուցել, գուցե մի քիչ զգացական լինի, բայց այնուհանդերձ: Ազգային ժողովի Դաշնակցություն խմբակցությունը մասնավորապես և Հայ Հեղափոխական Դաշնակցության կառույցը չէին կարող անտարբեր և անմասն մնալ Արցախի ներքաղաքական կյանքում տեղի ունեցող իրադարձություններից: Մենք պետք է լուրջ գիտակցենք, որ Արցախում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություն ունի  համահայկական հնչեղություն և ազդեցություն: Արցախի հիմնահարցը խորապես փոխկապակցված է երկրի ներքին կյանքում տիրող իրավիճակից: Կարծում եմ՝ սա խորությամբ գիտակցում է մեզանից յուրաքանչյուրը, ինչևէ: Իմ անդրադարձն ու խոսքը ավելի ուղղված է լինելու մեր երկրի իշխանություններին՝ օրենսդիր, գործադիր և դատական: Գուցե ճիշտ լինի հավասարապես, բայց, կարծում եմ, առավել՝ գործադիրին: Այս է այսօրվա ներքին հրամայականը և պահանջը: Սա է հասարակության ակնկալիքը՝ խոսք և պահանջ, այլ ոչ թե օդում կրակոցի կարգավիճակ: Իրական քայլեր և բարեփոխումներ անելու, գործնական փոփոխություններ անելու, գործնական փոփոխություններ տեսնելու սպասումներով: Հունիսի 1-ի միջադեպը պարզ առիթ էր և ոչ նախադրյալ քաղաքական պահանջների, այդ առումով թե երկրի իրավապահ մարմինները և թե քաղաքական ուժերը հնչեցրել են իրենց տեսակետները հարցը իրավական հարթության մեջ լուծում տալու համար: Այդ մասին պաշտոնապես հայտարարել է նաև ՀՅԴ Արցախի կենտրոնական կոմիտեն իր հունիսի 2-ին արված հայտարարության մեջ: Սա քննարկման նյութ չէ, քննարկման նյութը մեր անելիքներն են, հասարակական կյանքում տիրող իրավիճակի գնահատականները, իշխանության և հասարակության միջև որոշակի անջրպետի վերացումը, բացթողումներն ու թերացումներն շտկելու և վերացնելու անհրաժեշտությունը:  Սոցիալական արդարության խորացումը, հասարակական հետաքրքրություն և հնչեղություն ունեցող հիմնախնդիրների մասին բարձրաձայնելն ու հանգուցալուծելն և այլն, և այլն: Դժգոհություններ կան հասարակության մեջ, իհարկե, վստահության պակաս կա իշխանությունների նկատմամբ, այո, անկասկած: Դժգոհությունների շարքը նվազեցնելու և վստահության դաշտը մեծացնելու լուրջ խնդրի առաջ ենք կանգնած մենք: Արդյոք, մենք ունե՞նք բավարար ուժ այդ ամենի համար, կարծում եմ՝ այո: Բավարարում է մեր քաղաքական կամքն վերոնշյալ խնդիրներն լուծելու համար, կներեք, պիտի ասեմ, որ ոչ: Մեր անտարբերությունն ու համատարած պասիվությունը, ինչպես նաև պատասխանատվությունից խուսափելն իր խորը հետքն է թողում Արցախի Հանրապետության հասարակական կյանքի զարգացման, քաղաքացիական հասարակության ձևավորման, ժողովրդավարական սկզբունքների արմատավորման, ինչու չէ՝ նաև առավել տնտեսական աճի արդյունքների ապահովման և սոցիալական լարվածության թուլացման համար:  Այսօրվա նիստը թերևս արտահերթ է այլ առումով, բայց մեզ բոլորիս համար մի բան պետք է պարզ լինի, մենք պիտի վերափոխենք մեր գործելաոճը, վերջ տանք որոշ ոլորտներում և առանձին անհատների ամենաթողության և անօրինականության երևույթները: Օրենքի գերակայությունը դարձնենք իշխող: Դաշնակցությունը այդ առումով հաստատակամ է և նպատակասլաց: Բարդ լեզվով չպիտի ասեմ, մենք պիտի ապրենք պարզ և հասարակ ժողովրդի հետ համաքայլ: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը՝ Էդուարդ Աղաբեկյան, թող պատրաստվի Վահրամ Բալայանը:

Էդուարդ Աղաբեկյան – Հարգելի գործընկերներ: Իրոք պատճառները բազում են այսօրվա արտահերթ նիստի կայացման համար: Չգիտեմ, ժամանակն է դրանք խորը քննարկել, բայց որ ժամանակին ասում էինք՝ այսպես շարունակել չի կարելի, լավագույն դեպքում քմծիծաղ էին առաջացնում հայտնի տեղերից՝  բավականին:  Այդ նույնը 2012թ. ասել ենք ոչ միայն  ուժային կառույցներին:  Տեսադիտարկման սարքերի վերաբերյալ այս ամբիոնից  մի անգամ հնչեցրել եմ, մի անգամ էլ ասեմ՝ 2012թ. խոսում ենք տեսադիտարկման սարքերը, ժամանակակից սարքավորումներ, զինվորների խոցելիության նվազեցմանը ուղղված միջոցառումներ: Մինչև Իլհամը չհարձակվեց, տեղ չհասավ: Արդյունքում ունեցանք 300-ից ավելի զոհեր ու ոչ մի պատասխանատվություն: Հետո նեղանում եք՝ ինչի՞ այսպես դարձավ: Ոլորտները բազում են, չգիտեմ գլխապտույտ որոշ հաջողություններից, թե ինչից, համենայնդեպս ժամանակը բերում է նրան, որ ավելանում էր միայն ու միայն չքննարկման ենթակա լուռ մատնության կողքի փակվող թեմաները, որոնք էլ բերում են այս աստիճանի: Մոտիկանում են հարցին, հատկապես անվտանգության տեսակետից: Ինչքան արդար է հասարակությունը, այնքան անվտանգ է այդ հասարակությունը: Առանց գոնե ողջամիտ նորմերի սոցիալական արդարության, գոնե ողջամիտ նորմերի ընդունման հնարավոր չէ կառուցել   էգալիտալար  համակարգ: Գոնե այդ էգալիտալիզմի, այդ հավատարմապաշտական  սկզբունքի ողջագույն նորմերը պետք է որոշ բնագավառներում լինեն,  ինչը պարբերաբար աչքաթող ենք արել: Եթե հիմա էլ  աչքաթող անեք, քաղաքական հեռանկարներ չքննարկվող թեմաների, 20 թվականների  և այլնի մասին  չխոսանք, հնարավոր է նույնիսկ աշնանային տերևաթափը կամ փետրավոր ամպերի գոյությունը նորից հուզումների պատճառ դառնան չեղած տեղից: Խորհրդարանում այսօր պետք է մինիմում 90-ական թվականների, (չի լսվում) և Իսլանդիայի արտինգներից սկսած խորհրդարանը միշտ ժողովրդի և իշխանության միջև հաշտարարի դերն է: Ժամանակի ընթացքում դարձել ենք օրենսդիր իշխանություն, բայց ի սկզբանե ստեղծված  մեր գործառույթը այսօր կարծում եմ  պետք է մենք իրականացնենք:  Կարելի էր նույնիսկ այս առումով, երեկ էլ եմ առաջարկել, հիմա չգիտեմ՝ ինչ պատճառներով նույնիսկ մարդիկ, որ կարելի էր նաև հրավիրել այստեղ, եթե պետք է նաև թեկուզ ելույթ, խոսակցի, չգիտեմ ինչեր: Ես, երկար որ չխոսեմ, կարծում եմ, հարգելի գործընկերներ, ամենաառաջինը ես եմ կազմել քննիչ-հանձնաժողով, իհարկե կողմ եմ եղել, բայց իմ նախագահության պարագայում, իհարկե դեմ եմ եղել, բայց ստիպված պիտի անենք: Ես շնորհակալություն եմ հայտնում դրա համար, վստահության, կաշխատենք ամեն ինչ անել և թափանցիկության պայմաններում, թափանցիկ գործելաոճի պայմաններում ամեն ինչի որոշում հանրության քննարկմանը դնելով, խորհրդակցելով, կարծում եմ, կարելի է բավականին, թեկուզ հարցերի լուծմանը: Այս 2 օրը բավականին շատ  քննարկվում է՝ սկսած կադրերից, հովանավորչությունից, բարեկամներից, չգիտեմ մնացած-մնացած խորհրդականների ահռելի բանակներից: Շատ ենք խոսում ժողովրդի անունից, հատկապես ոչ առաջնային մանդատներ: 4 օր է անընդհատ միտինգներ են տեղի ունենում, հասարակական կարգի, տարրական մեր օրենքների իրականության մեջ օրենքների խախտման, ոչ մեկը չի ասում՝ ի՞նչու եք պետության մեջ օրենք խախտում: Ո՞նց կարելի է օրենք խախտելով՝ ուրիշ խախտված իրավունքը վերականգնել, նախադեպ ստեղծել: Այսքանով բավարարվեմ: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը՝ Վահրամ Բալայան: Թող պատրաստվի Գագիկ Բաղունցը:

Վահրամ Բալայան - Հարգելի գործընկերներ: Տարիներ առաջ՝ խորհրդային շրջանում, երբ մենք ավելի երիտասարդ էինք, նայում էինք և տեսնում, որ սպիտակ տան դիմաց մեկ ցուցարար է  կանգնած և այսպես դոշին բան փակցրած նախագահից բան է պահանջում, որ իր իրավունքները չոտնահարեն: Մենք, որպես խորհրդային  քաղաքագետներ, շատ զարմանում ենք, որ ոնց կարող է  երկրի ղեկավարից նման բան պահանջել: Հազար փառք, որ մենք այդ ստերեոտիպերից արդեն դուրս ենք գալիս: Շատ նորմալ եմ համարում, երբ մարդ իր իրավունքների համար դուրս է գալիս և ասում է՝ իմ իրավունքները մի ոտնահարեք, իմ իրավունքները ես դուրս եմ եկել պաշտպանելու: Եվ անկախ դրանից, դա հարուստ  ցուցարար է, դա մեծ ցուցարար է, մենք որպես օրենսդիր մարմնի ներկայացուցիչներ, որպես առաջնային մանդատ ունեցող մարմին, մենք պարտավոր են ականջալուր լինել այդ ամենին և  փորձել լուծումներ տալ այդ ամենին: Գիտեք, մենք ժամանակի ընթացքում, քանի-որ հետխորհրդային ժամանակաշրջան ենք ապրել, չենք փորձել, ավելի շուտ փորձել ենք, երևի քիչ ենք արել, չենք փորձել  բաց հասարակություն ստեղծել, նաև գաղտնի բան չեմ ասում՝ տներում, բարեկամի, հարևանի տուն ես գնում, բողոքում  է մարդ էս մեկից, էն մյուսից: Այսինքն՝ շատ դեպքում հասարակությունը ինքը ինֆորմացված չի լինում,  թե լավի մասին և թե բացասականի մասին: Այսինքն՝ այ էս բացերը մենք պետք է փորձենք վերացնենք և ստեղծենք բաց հասարակություն, որ հասարակությունը տեղյակ լինի ինչ է կատարվում, որ հասարակությունը տեղյակ լինի այո, իսկապես պրոբլեմներ ունենք: Ով չգիտի, որ իսկապես պրոբլեմներ ունենք և մենք պետք է փորձենք այդ պրոբլեմներին լուծումներ տալ: Ով չգիտի, որ մեր կադրային քաղաքականությունը  նորմալ չէ: Մարդիկ կան, որոնց իրենց հարևանին էլ  չի բարև տալիս, բայց պաշտոնյա է: Նա չի կարող այդ հասարակության հետ կապված խնդիրները լուծել: Ով չգիտի, որ այստեղ բարձրաստիճան պաշտոնյաների ենք հրավիրում, արհամարհում են, չեն գալիս, որպեսզի պատգամավորների հարցերին պատասխան տան: Եթե կա, ուրեմն պիտի այդ ամենին ասվի ու ասվի, որ ընկերներ, դուք ձեր տեղը չեք: Մենք հարգում ենք ձեզ, որպես մեր հասարակության անդամներ, բայց պետք է դուք ականջալուր լինեք այս պրոբլեմներին, որ այսօր կա: Ինչ մի վատ բան կա, եթե ցուցարարը պահանջում են, ասում է՝ իրավապահ մարմինը իր տեղը չի, պիտի հրաժարական տա: Ոչ մի վտանգավոր բան չկա: Ինչ է եղել, եթե Վրաստանի գլխավոր դատախազը  բարում իրար ծեծել են ու հրաժարական է տվել. Վրաստանը ոչնչացե՞լ է: Շատ նորմալ երևույթ է: Պահանջում են, ուրեմն պիտի լինի: Մի բան էլ ասեմ: Գիտեք, քաղաքական հարցերը պետք է այստեղ լուծվի: Պետք չի քաղաքական հարցերը լուծվի այս կամ այն կաբինետներում: Մարդիկ, որոնք ասում են՝ դե գիտեք, մենք պիտի որոշենք, մենք պիտի այդ ամենը անենք: Ո՞նց կլինի դա: Այ այստեղ պիտի, քաղաքական կոնսեսուսի պայմաններում, պետք է այս հարցերին լուծումներ տրվի, որովհետև այսօր պաշտոնյա կա, վաղը  չի լինելու այդ պաշտոնյան: Եվ մենք չենք կարող երկրի ճակատագիրը, երկրի հետ կապված խնդիրները թողնել այս կամ այն մարդու հայեցողությանը: Ես գտնում եմ, որ պետք է  նման պաշտոնյաները տեղ չունենան մեր հասարակությունում և մեր իրականության մեջ ու միաժամանակ պետք է իրականացնել բարեփոխումներ, որոնք միայն ու միայն կնպաստի մեր երկրի հեղինակության բարձրացմանը: Եվ վերջին միտքը. փառք Աստծո, որ ցուցարարներն էլ են դա նկատել, մենք էլ ենք նկատում, որ Հանրապետության նախագահը ունի վստահության մեծ պաշար: Սա շատ լավ է: Սա շատ լավ է, որ հանրությունը վստահում է, մենք պարզապես որպես քաղաքական մարմին, պետք է օժանդակենք գործադիր իշխանությանը, տվյալ պարագայում պարոն Նախագահին, որպեսզի իսկապես այս ամենը իրականացվի և մենք շարժվենք առաջ, որպեսզի արցախցին իր անունը, իր անվտանգության հետ կապված հարցերը բարձր մակարդակով լուծի և չունենանք նմանատիպ խնդիրներ: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան -  Շնորհակալություն, պարոն Բալայան: Հաջորդը, Գագիկ Բաղունց: Թող պատրաստվի Ալյոշա Գաբրիելյանը:

Գագիկ Բաղունց – Մեծ տարբերություն կա հետևանքների միջև. ծխախոտի մնացորդը քցվում է փողոցում, թե բենզալցակայանում: Նման տրամաբանությամբ  յուրաքանչյուր դեպք պետք է դիտարկվի երկրում տիրող ներքին և արտաքին պայթյունավտանգ իրավիճակի տեսանկյունից: Ապրիլյան պատերազմից հետո, երբ մենք ազգովի համախմբվեցինք ուժեղ պետություն ստեղծելու գաղափարի շուրջ, թվում էր՝ մենք վերջապես կսկսենք կառուցել մեր պետականությունը օրինականության և արդարության սկզբունքների վրա: Սակայն հետագա 2 տարիները այդպես էլ չնշանավորվեցին պետական հիմքերը քայքայող բազմաթիվ բացասական երևույթների դեմ պայքարում, այդ թվում՝ կոռուպցիան, ամենաթողությունը, անպատժելիությունը և այլն: Հասարակության բևեռացումը և արմատականացումը, որ առաջ են եկել սոցիալական արդարության հիմնական սկզբունքների ոտնահարման հետևանքով, ավելի կխորանան, եթե չսկսվեն լուծվել հետևյալ հարցերը. 1. Օլիգարխի խավի ստեղծմանը նպաստող խաղի կանոնների վերացումը, 2. Բնակչության հիմնական մասի բարեկեցության բարձրացումը վերջին տարիների անկման ֆոնի վրա, 3. Բնակչության, առաջին հերթին՝ երիտասարդության արտագաղթին նպաստող պայմանների վերացումը: Երիտասարդությունը իշխանություններից պահանջում է մտածել ոչ թե հանուն սեփական վերարտադրության ապագա ընտրությունների, այլ ապագա սերունդների մասին, իսկ երբ ապագան ըմբոստանում  է ներկայի դեմ, ապա դա վկայում է հասարակության լուրջ հիվանդության մասին: Այս պարագայում որպես լուրջ քայլ է ենթադրում կադրային քաղաքականության մեջ բազմաթիվ բացթողումների վերացումը: Խոսքս վերաբերում է առաջին հերթին հովանավորչության, կուսակցական կամ բարեկամական պատկանելիության մոտեցումներին, խոսքի ազատության և մարդու իրավունքների պաշտպանության հետ կապված լուրջ հիմնախնդիրների լուծմանը: Ապրիլյան պատերազմից հետո մենք վերջապես սկսեցինք ընկալել մեզ որպես իր պետականությունը պաշտպանելու ունակ ազգ: Թավշյա հեղափոխությունից հետո մենք քայլ առ քայլ ապացուցեցինք ինքներս մեզ և ամբողջ աշխարհին, որ ունակ ենք լուծել պետականաշինության լրջագույն հիմնախնդիրներ: Այդ համաժողովրդական ալիքը ծնեց հսկայական էներգիա և մենք իրավունք չունենք մսխել այդ էներգետիկան ներքին հաշիվներում, ինչի սիմվոլիկ արտահայտումն էր օրերս տեղի ունեցած միջադեպը՝ մի խումբ երիտասարդների միջև: Ու, եթե մի կողմ դնենք մեր նորագույն պատմության մեջ բանակաշինության հաջողված փորձը, ապա պետականաշինության հաջողված քայլերից է թավշյա հեղափոխության սկսած հանրային և քաղաքական ասպարեզում ինքնամաքրման գործընթացը: Եվ, որպես ամփոփում. մենք իրավունք չունենք ապակայունացնելու ներքին իրավիճակը, բայց միաժամանակ իրավունք չունենք պահպանել կամ ստեղծել պայմաններ, որ նպաստում են կամ առաջ են բերում զայրույթ և ապակայունություն: Եվ նրանից, թե ինչպիսին կլինի մեր հետագա քայլերը, որքան արագ մենք կշարժվենք հանրային և քաղաքական ինքնամաքրման ճանապարհով, որքան արագ մենք կազատվենք մեր կուսակցական և ազգային շահեր հետապնդող կուսակցություններից և դրանց առաջնորդներից, այնքան արագ մենք կկառուցենք սոցիալական, ժողովրդավարության  վրա հենվող երկիր: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան -  Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը՝ Ալյոշա Գաբրիելյան: Պատրաստվում է Դավիթ Մելքումյանը:

Ալյոշա Գաբրիելյան – Սիրելի կոլեգաներ: Շատ ժամանակ ես զգացմունքային ելույթներ եմ ունենում, որովհետև այն, ինչ որ տեսնում եմ, հոգուս մեջ չեն տեղավորվում և պատահական չէ, որ երկու փաստ կասեմ, որ խոր վիրավորանք է պատճառել ինձ իմ հոգում: Ուրեմն, ապրիլի 23-ին, երբ Ասկերանում մենք նշում էինք Ցեղասպանության հերթական տարելիցը՝ ջահերթ, ելույթ եմ ունեցել և գովել եմ մեր երիտասարդությանը, Հայաստանի այն երիտասարդությանը, որ կանգնել են և ցանկանում են բարեփոխություններ, նույնը ցանկանալով Արցախի երիտասարդությանը և ուրախացել եմ, որ ջահակիրները մեր ապագա սերունդն են, որոնք մեծ ոգևորությամբ, հպարտությամբ բարձրացնելով կարգախոսներ, ջահեր, պահանջատեր են իրենց հողին և դատապարտում են Օսմանյան Թուրքիային և Ադրբեջանին: Դա հպարտություն է  ինձ համար, պապիկիս համար: Բայց նաև երկրորդը տեղի ունեցավ, որ երեկ ավելի խռովեց հոգիս, երբ չգիտեմ մեր Նախագահին ինչպիսի խորհրդականներ, ինչպիսի մարդիկ են շրջապատում, երբ 2 տեղ հակամիտինգներ են տեղի ունենում: Ես դատապարտում եմ այդ, որ այսօր ցույց են տալիս, որտեղ դատապարտում են, ավելի ճիշտ գովերգում են խորհրդային տարիները, դաշնակցությունը՝ որպես կուսակցություն, դատապարտելով, դրանցից մեկը  երևի Սարոյան եղբայրներն են: Եվ երեկ, երկու որդիներս Սարոյան եղբայրներ են դարձել: Մեկին բերել են այստեղ, որպես ազատամարտիկ, մեկն էլ գնացել է այնտեղ: Եվ պատկերացրեք, եթե ինչ-որ խոհեմություն չլինի: Ես ուզում եմ մեր Նախագահին վերջապես հասկացնեմ, ասեմ, սիրելի Նախագահ, ես, որպես մարդ, ընդունում եմ քեզ, քո բարոյականությունը, քո մարդկայնությունը, ես չեմ կարող ձեզ համեմատել նախկին նախագահների և Հայաստանի Հանրապետության, ոչ մի անգամ զուգահեռներ չեմ անցկացնի: Էդ ինչ մարդիկ են, որ ձեզ դրդում են, որ այդ քայլին գնաք, կամ մնացած քայլերին գնաք: Եկեք մի քիչ խոհեմ լինենք, հասկանանք՝ Հայաստանում տեղի ունեցածը, ինչ որ կատարվել է, վաղ թե ուշ պիտի հասնի Արցախ: Եվ հասել է արդեն, կամաց-կամաց եկել է, դուռն է մտել: Եթե այսօր չստացվի, վաղն է լինելու: Ես զարմանում եմ մի բանի վրա, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հորդորում է մեզ, որ իբրև թե այստեղ, մեր Նախագահին պետք է օգնեն առաջվա էն նախագահները՝ Ղարաբաղից գնացած, գումարած Սամվել Բաբայանը: Հասկանո՞ւմ եք ինչ է կատարվում այստեղ: Երբ իմաստ-բովանդակությամբ այն նախագահները, որ չեն ընդունում ընդհանրապես, որոնք Ղարաբաղի հետ կապ չունեն: Ես այդպես եմ գտնում համենայնդեպս: Եվ Սամվել Բաբայանի մուտքը, վաղը իմացեք, թե ինչ է լինելու, եթե այսօր չլուծվի:  Ժիրայր Սեֆիլյանի մուտքը: Սա քաղաքական  մեծ ցնցումներ է  տեղի ունենալու և Սամվելին արգելել են, 2000 մարդ է էլի հանել, վաղը ինչ է լինելու: Լավ, ասում եք՝ ստեղծել ենք քննիչ-հանձնաժողով, մի երևույթ անցավ, բա մնացած երևույթները, որ տեղի են ունեցել այստեղ, ո՞վ է պատասխան տալու: Ինչեր են կատարվել և ինչեր են կատարվում: Էդ մի ոլորտ ենք գնացել: Մի  հայտարարություն, հարցապնդում եմ արել Արկադի Ղուկասյանի հետ՝ 53 ու 600 միլիոնի, հիմա տարբեր տեղեր ասում են, բա լավ այդքան միլիոնները ինչքան կա: Եկեք մի հաշվենք տեսնենք՝ տներ են տալիս, տներ են առնում, նորից ծախում են, մեքենաները շռայլ վերցնում են, նախկինները ո՞ւմ են տալիս, էլի իրենց են տալիս: Փաստեր կան, չէ՞, ժողովուրդը տեսնում է: Հետևաբար, եկեք լավ մտածենք: Մեզ պետք են արմատական բարեփոխումներ: Մեր նախագահին պետք է հասկացնենք, որ անհրաժեշտ են արմատական բարեփոխումներ: Այլապես վաղը շատ ծանր կացության մեջ ենք հայտնվելու: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան – Շնորհակալություն:  Հաջորդ ելույթը՝ Դավիթ Մելքումյան: Թող պատրաստվի Արսեն Առստամյանը:

Դավիթ Մելքումյան – Շնորհալակություն: Հարգելի գործընկերներ, պետք  է անկեղծ լինեմ, ճիշտն ասած չէի պատրաստվում ելույթ ունենալ, ինչպես նշեց Հայկը, այդ թուղթ ու գրիչի պատմությունը ես էլ ունեմ, ուղղակի կփորձեմ կիսվել իմ տպավորություններով, մտքերով այս վերջին իրադարձությունների և ընդհանրապես, գուցե խոսենք նաև հեռանկարներից, որովհետև, ինձ թվում է, սա նոր օրակարգ է ստեղծել, սա նոր երևույթներ է բերելու և առաջարկում եմ՝ մի քիչ կենտրոնանանք դրա վրա և այս օրերին իմ գործընկերների հետ լինելով՝ թե ցուցարարների կողքին, թե հանրության տարբեր հատվածներում, իրոք հավաքվել և կուտակվել է բազմաթիվ բողոքներ և այդ իսկ պատճառով շատ եմ կարևորում այս հանձնաժողովի ստեղծումը: Հստակ պատկերացնում եմ, թե ինչ գործընթացի մեջ ենք մտել, ցավոք չեմ պատկերացնում, թե ինչպիսի մեխանիզմներ պետք է կիրառենք, որպեսզի այդ հնչեցրած բոլոր հարցերը պատասխան ստանան: Մի բան ակնհայտ է, որ սրա անհրաժեշտությունը կա և, միգուցե սա մեր առաջին քայլն է և հաջորդ քայլը, ինչպես այս օրերին հնչեցրած, անհրաժեշտություն կա ստեղծել մի հարթակ, որտեղ, որ պետք է քննարկվի այլ հարցեր՝ հանրային խորհուրդ: Այս օրերին շատ են հնչեցրել և շատ եմ կարևորում այդ խորհրդի ստեղծումը: Ինչու՞ եմ կարևորում նաև այս հարթակը, պետք է, խնդրում եմ, ինձ ճիշտ հասկանաք, պետք է փողոցներից այդ բողոքները տեղափոխել այս կարևոր հարթակը: Մենք այսօր ունենք այդ հզոր շանսը օգտագործել Ազգային ժողովի դերակատարությունը: Այսօր, կարծես, մի նոր տենդենց է, մի նոր տրենդ է՝ ընդդիմադիր լինելը մոդայիկ է դառնում  և, իմ համար շատ զարմանալի է և ինչ-որ մի տեղ ես վրդովվում եմ, երբ հանդիպում եմ այնպիսի մարդկանց, ովքեր որ տարիներ շարունակ պատասխանատվություն են կրել, բայց ընդ որում ոչ միայն այստեղ, այսինքն Հայաստանից եկած այս նոր տենդենցը, այսպես, կարծես բոլորը պարզ խոսում են, գոռալով խոսում են: Բայց, նաև կցանկանայի շեշտել այն, որ ոչ միայն այսօր է պետք խոսել: Այդ խոսալու թեամաները վստահեցնում եմ ձեզ, տարիներ շարունակ կուտակվում էին: Ինչպես դուք շեշտեցիք, որ ապրիլյան պատերազմից հետո, ապրիլյան դեպքերից հետո, մենք սկսեցինք ավելի պարզ խոսել, այդ անհրաժեշտությունների մասին, բայց մենք իրականում գիտակցում էինք, որ դա չկա և, ինչ-որ մի տեղ ես էլ բռնեցի ինձ այն մտքի վրա, որ ես էլ եմ փորձում քննադատել, բայց առաջին հերթին՝ այս գործընթացը, որ սկսվել է, մեղավորներ փնտրել: Ես՝ առաջին հերթին, ուզում եմ ինձ մեղադրել, որպես Ազգային ժողովի պատգամավոր և, միգուցե փորձի պակասից կամ, չգիտեմ ինչ-ինչ պատճառներով, ես դեռ ինքս չեմ հասկացել: Միգուցե ես այնքան ճիշտ չեմ կատարել իմ աշխատանքը, որ այսօր իմ երկրում կան նման բողոքներ: Մյուս կողմից ես ինքս իմ նկատմամբ ուզում եմ ազնիվ լինել և փորձել եմ մաքսիմալ անել, բայց եթե կա այս իրավիճակը, ուրեմն մաքսիմալ չենք արել: Փորձում եմ առաջին հերթին քննադատել ինձ: Ցավոք սրտի, այնքան խնդիրներ կան և, ինչպես նշեցինք, այս հարցի հետ կապված, մենք պարտավոր ենք լսել դա: Մենք չենք կարող ասել այդ մարդկանց, որ այսօր սա շատ է կարևոր, սա այսօր՝ ոչ: Մենք պետք է այդ բոլոր խնդիրները հավաքենք՝ ըստ թեմաների, բայց սա մեր պարտականությունն է: Մենք ընտրվել ենք ժողովրդի կողմից, կոնկրետ ես՝ մեծամասնական կարգով ընտրված պատգամավոր: Եվ ես  մեկ անգամ իմ պատրաստակամությունն եմ հայտնում. մենք բաց ենք այդ քննարկումների համար և դրա անհրաժեշտությունը այսօր շատ կա: Ես կոչ եմ անում իմ գործընկերներին, առաջին հերթին ինձ, եկեք մի քիչ ավելի ակտիվանանք: Պետք է անկեղծ լինենք, այսօր Ազգային ժողովը ինչ-ինչ պատճառներով այնպիսի հեղինակություն չի վայելում մեր բնակչության մոտ: Ես չեմ ասում, թե սա մեր մեղքն է, սա  տարիների ընթացքում կուտակված միգուցե նեգատիվն է: Այսօր մենք ունենք այդ հզոր հնարավորությունը, որպեսզի ջարդենք այդ բոլոր կարծրատիպերը, եկեք համախմբված, անկախ մեր քաղաքական, անկախ մեր կուսակցական պատկանելիությանը, փորձենք  այս օրերին և այսօրվանից սկսած, եթե առաջներում մենք առանձին-առանձին՝ անհատական ենք արել, հիմա փորձենք համախմբված անենք այս աշխատանքը: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Հաջորդ ելույթը՝ Արսեն Առստամյան, թող պատրաստվի Գեորգի Պետրոսյանը:

Արսեն Առստամյան – Շնորհակալություն: Այն, ինչի մասին ընդհանուր առմամբ պիտի խոսեի, իմ գործընկերները արդեն բարձրաձայնել են այդ խնդիրների մասին: Չկրկնվելու համար, պարզապես վեց նախադասություն: Ես դատապարտում եմ հունիսի 1-ին կատարվածը: Սատարում եմ արդար ու անաչառ քննություն իրականացնելու պահանջը ներկայացրած յուրաքանչյուր քաղաքացու: Արցախում արդարության դեֆիցիտ չպետք է լինի, որովհետև բոլոր դժգոհությունների, խնդիրների հիմքում ընկած է հենց արդարության ու վստահության պակասը: Բոլոր խնդիրները պետք է լուծվեն առողջ տրամաբանության շրջանակներում և առանց վերջնագրերի որևէ մեկի կողմից: Վստահ եմ, որ հայի խոհեմության գենը այսօր էլ չի լքել մեզ և սառը դատողությամբ մեզնից յուրաքանչյուրը համապատասխան հետևություններ է անելու: Օրենքները պետք է գործեն անվերապահ ու առաջինը հենց այս շենքում, իսկ օրինախախտները պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն: Օրենքի առաջ հավասար են բոլորը, սահմանադրական նորմը պիտի կյանք ունենա իրականությունում: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Գերոգի Պետրոսյան: Խնդրեմ: Հաջորդը՝ Ռուդիկ Հյուսնունց:

Գերոգի Պետրոսյան – Այսօր քննարկում էինք, որ ինչ ձևաչափով մենք պետք է հանդես գանք, ըստ մեր դաշնակցության սովորության, կար տարբերակներ, որ մեզանից մեկը պետք է խոսի և հիմնականում այն, ինչ որ մենք ուզում ենք ասել՝ ասեց Դավիթ Իշխանյանը, որպես կուսակցություն: Այս մեկը ինչ-որ ես ուզում եմ ասել, սա իմ անձնականն է: Խնդրում եմ մի քիչ չընդունեք որպես դասախոսություն: Մենք ուղղակի կատաստրոֆիկի ծայրին ենք, սիստեմ կրիզիսը եկել ու հասել է այստեղ: Մենք կատաստրոֆիկ վիճակում ենք արդեն: Եվ ինչն է դրա պատճառը: Այն, որ երեխաները դուրս եկան ամսի 1-ին ինչ որ բողոք հայտնեցի՞ն, ոչ, այն պրոբլեմները, որը կուտակվել է՝ թե Հայաստանում, թե այստեղ, մենք խոսում ենք թավշյա հեղափոխություն: Ոչ մի հեղափոխություն էլ չի եղել: Դա եղել է քաղաքական երկրաշարժ հայության մեջ: Երկրաշարժ էր սա, ոչ թե հեղափոխություն, իշխանափոխություն: Սա երկրաշարժ էր մեզ բոլորիս համար և առաջին հերթին՝ մեր մտածելակերպի մեջ: Որովհետև մենք արդեն իսկ տարիների ընթացքում սովորել ենք, որ մենք կարող ենք հանգիստ լինենք բյուրոկրատ: Ինչ է եղել, մեկը կասի, մենք էլ կանենք: Այսինքն, քաղաքական գործընթաց, քաղաքական կամք, քաղաքական մտածելակերպ, էլ չեմ ասում պետական, սկսել է կամաց-կամաց վերանալ մեր մեջ: Այսօր հանձնաժողով ենք ստեղծում, այսքան տարիների ընթացքում, առնվազն այս 3 տարիների ընթացքում չի եղել դեպքեր, որ հասարակական հնչեղություն ունենա, մի բան փորձե՞լ ենք անել, չէ: Երբ որ Հայաստանում կատարվում էր այդ երկրաշարժը, մենք հավաքվե՞լ ենք գոնե հասկանանք, որ դա մեզ վրա ազդելու է: Չենք հասկացել, որ չի կարող պատահի մի մասում մի բան լինի, այս մի մասում չիկատարվի: Ինչո՞ւ չենք արել: Դավիթն ասաց, որ ինքը իրան է մեղադրում, ես էլ խնդրում եմ ներողություն, որովհետև ես դա տեսել եմ և փորձել եմ ինչ որ իմ փայ հասկացողությամբ այս մեկին ասել է մեկին ասել: Ես էլ եմ մեղավոր, ես էլ եմ այս երկրի ղեկավարը եղել, տեսնում եմ ինչ էր կատարվում, տեսնում եմ ինչ է կատարվելու, որովհետև դուք բոլորդ ինձ հետ միասին բյուրոկրատներ ենք: Ուղղակի բյուրոկրատ ենք: Այն, ինչ որ կատարվել է, եթե վերցնենք ենթատեքստը, մեր անվտանգությանը հզոր հարված էր: Կապ չունի՝ ինչ է սկսել, ով է սկսել, ինչ պատճառներով է դա սկսվել: Դա սկսվել է և սա արդեն կատաստրոֆիկ վիճակի եզրին ենք: Ի՞նչն է դրա դրդապատճառները: Մեղավորներից մեկը ես եմ և դուք եք: Մեկ-երեք կուսակցություններ մի տարի առաջ ասում էին՝ նախագահ ենք ընտրում: Բոլորը ասել են, որ մեր թեկնածուն է, և ի՞նչ, այսօրվա վիճակում չե՞ք թողել իրան մենակ, մենակ չի՞: Մենակա, ի՞նչ ենք մենք արել, ուրեմն մենք կեղծում ենք, ներքին ինտրիգայի խնդիրներ կան, որը որ չի բացահայտվում և որը չի ասվում ու քննարկվում: Սա է իրավիճակը, ուրեմն, այն ինչ որ պետք էր երկրաշա՞րժ լիներ քաղաքական Հայաստանում, որ մենք դա հասկանանք: Բա մենք անընդհատ խոսում ենք անվտանգության մասին, մենք գոնե փորձել ենք հասկանալ, որպես խորհրդարան, որպես հարթակ՝ ի՞նչ է կատարվել և ի՞նչ դրդապատճառներ էր ապրիլի 2-ը, գոնե մտածե՞լ ենք դրա մասին: Այսօրվա օրում հղում ենք անում, այո, ամսի 2-ը փոխել է, երիտասարդները եկել են: Գալու են, էլի, բա ինչ են անելու, բոլորը Ղարաբաղի ճակատով անցել են, ասում են կյուլին աշկը տեսալն, մինչև երբ ենք դա անելու: Ես կարծում եմ, որ մենք արդեն որոշում ունենք և, որ մենք ուղղակի առանձին հանդիպում ենք խնդրելու նախագահից, որպես երկրի ղեկավարի, որ մենք բոլոր այն առաջարկները, որոնք որ մենք ունենք, դա ներկայացնելու ենք, ինչու չէ և պահանջները, բայց ես կարծում եմ, որ մեզ՝ բոլորին, արդեն իսկ եկել է ժամանակ քաղաքական կամք ցուցաբերելու և ոչ ստանդարտ քայլեր ձեռնարկելու, թե չէ մենք այս վիճակը ճգնաժամ չի լինելու, սա արդեն կատաստրոֆիկ վիճակն է: Ես ինձ մեղադրում եմ ապրիլի դեպքերում, այն ժամանակ՝ ես անձամբ ինձ եմ ասում, որ ես այսքան փորձ ունեցող, կարծես թե չեմ կարողացել նախատեսել ապրիլյան դեպքերը: Ինչու՞, հիմա տեսնում եմ, որ արդեն եկել է և մեր գործողությունը պետք է լինի միայն ու միայն մոբիլիզացման խնդիրը, վաղը պատերազմ է, չե՞նք տեսնում, չե՞նք լսում, ի՞նչ ենք անում, ես անձամբ: Եվ վերջինը, իրոք լինենք անկեղծ, չսկսենք այսօրվա վիճակում մտածել, թե 2020թ. ի՞նչ է լինելու, չմտածենք դրա մասին, անենք այն, ինչ-որ պետք է անել այսօր, չխաղանք խաղեր, այդ մեկը, որպես մարդ եմ ասում, որովհետև դա արդեն շատ պարզ երևում է, շատ պարզ: Չի կարելի քո սեփական սուվերենությունը ինչ-որ մեկին տալ, բոլոր խնդիրները այստեղ՝ տեղում, միայն դա է լինելու երաշխիքը, որ սա լինելու է պետություն, թե չէ մենք արդեն սկսել ենք կեղծել, մենք էլ չենք մեզ հավատում՝ մենք պետություն ենք, թե ինչ ենք: Բա ի՞նչի համար էր այնքանը, բա ի՞նչու է այդ հիմնական բողոքների արդյունքը, որ այդ երեխաները եկել են: Եթե վաղը իրանք մեզ սկսեն գնդակահարեն այս դահլիճում, գուցե արդար է լինելու: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Ես խնդրում եմ միասին հիմա որոշենք՝ մենք մեկ ու կես ժամ աշխատել ենք, կանոնակարգով ընդմիջում է, բայց ունենք երկու ելույթ, շարունակենք ու ավարտենք չէ՞: Շատ լավ, մենք ցուցակագրված ելույթներց հաջորդ ելույթը՝ խնդրեմ, Ռուդիկ Հյուսնունց:

Ռուդիկ Հյուսնունց – Ճիշտն ասած, մի սիրուն թղթի վրա ես էլ եմ գրառումներ արել, բայց ավելի նախընտրում եմ սրտաբուխ, ինքնաբուխ խոսք ասել, խնդիրներն այնքան շատ են, որ մենք այսօր ինչքան բերենք Ազգային ժողովի հարթակ, երևի շաբաթներ կտևի այդ քննարկենք, բարձրացնենք, վեր հանենք այդ հիվանդագին երևույթները: Իրականում մենք ունենք ձեռքբերումներ: Ես այս վերջին հարցազրույցներից մեկի ժամանակ ասել եմ հետևյալ միտքը, որ կամ Արցախից փրկությունը պիտի գնա Հայաստան, կամ Հայաստանից այն հոռի բարքերը, կեղտոտ բարքերը, որ կային մինչև այս, ես թավշյա հեղափոխություն չեմ տեսել իշխանափոխությունը, տա աստված, թող այս իշխանափոխությունը դառնա և թավշյա, և, չգիտեմ վարդագույն, լուսապայծառ Հայաստանի համար ապագա ունենա, բայց իրականում այն երևույթները, որ կային Հայաստանում, գրեթե Արցախում բացակայում էր: Մենք ունենք քիչ ստվեր, մեր քաղաքացիները իրար նկատմամբ ավելի հանդուրժողական ու սիրով էին լցված, բայց դա չի նշանակում, որ այն հիվանդագին երևույթները, որ այսօր մեր մեջ արդեն բարձրանում են՝ դա նոր մտածողության, նոր իրողությունների արդյունք է: Մենք բոլորս անելիքներ ունենք և այսօրվա թիվ մեկ անելիքը հետևյալն է, որ մենք այսօր մեր ժողովրդին համոզենք, մեր երիտասարդներին, մեր քույրերին, եղբայրներին, որ այսօր կանգնած են փողոցում, այդ մարդկանց ճանապարհենք իրենց տները: Այդ մարդիկ շատ քիչ պահանջ ունեն, իրենք չեն ուզում իշխանափոխություն: Մենք երեք պետնախարարի հետ անձամբ հանդիպել ենք, նրանց անդամների հետ, վերջին հանդիպման մասին եմ խոսում, մի քանի փուլերով մենք հանդիպել ենք այդ տղաների հետ: Այդտեղ կան հայրենասեր տղաներ, որոնք ապրիլյան դեպքերում եղել են առաջին գծում, այդտեղ կան հերոսներ, վիրավորներ, հերոսների զավակներ, իրավունքները ոտնահարված մարդիկ և նաև կային մարդիկ, ովքեր որ սեփական ձախողումները վերագրում են ինձ, ձեզ և մնացած իշխանություններին: Մենք պետք է սա տարանջատենք, բայց սա հետագայի հարց է, մենք ի՞նչ պիտի անենք:  Ամեն ինչ պիտի անենք, որպեսզի այս խնդիրը ճիշտ հանգուցալուծվի, որևէ ուժային մեթոդներով մենք իրավունք չունենք քայլեր ձեռնարկենք և հարցը ուժային ձևով լուծել մենք իրականում: Ոչ թե իշխանափոխություն լինի այստեղ, որ սիրո ու հանդուրժողականության մթնոլորտ կառուցենք: Այսօր ելույթ ունեցողներից մեկը ասում է, չես ամաչում, որ Փաշինյանի՝ Հայաստանի վարչապետի ելույթները դու տանը լսում ես և այսօր գալիս ես և այդ նույն ելույթները այս բեմից, այն բեմից, փողոցից մեզ հայտարարում ես: Ասում է, օրինակ, ո՞րը: Ասում եմ՝ մենք ենք տերը մեր երկրի, բա տերը մենք ենք էլի, բա ո՞վա: Իրականում ամոթ է ու մենք ենք թույլ տվել, որ այդ մարդիկ՝ բավականին բարեկեցիկ մարդիկ, ֆինանսական, ռեսուրսներ ունեցող մարդիկ, այսօր շղարշներ են հագել հեղափոխականի ու այսօր ելույթներ են ունենում: Խնդիրը հետևյալն է, երբ որ անպատժելիությունը դառնում է վարքագիծ, ապա հանցագործությունները կրկնվում են: Մենք պետք է ամեն ինչ անենք, որ երկրում հանցագործությունները պատժվեն, մենք ամեն ինչ պետք է անենք, որ օրենքը լինի գերակա, և ամենակարևորը, եթե մեր մտածողության մեջ հեղափոխություն չունենանք, եթե մենք քաղաքական հասարակությունը մեջտեղ  չբերենք և մենք սկսենք ապրել իրար համար, իշխանությունը պետք է ծառայի ժողովրդին, իսկ ժողովուրդը իշխանությանը, իշխանությունը գլուխն է, իսկ ժողովուրդը՝ մարմինը: Այս համատեքստում մենք պիտի կարողանանք Արցախը տանել առաջ: Ասելիքս հետևյալն է, ով ինչ կարողանում է, ես տասնյակ մարդկանց հետ զրուցել եմ, այդ փողոցի տղաների հետ, մեր ընկերները, մեր պատգամավորները այնտեղ մեր հետ են եղել: Իրանք շատ բան չեն ուզում, ես անուններ չեմ տալու, որպեսզի որևէ մեկին չվիրավորեմ: Եթե Հայկ Խանումյանը անուններ է տվել և այդ մարդկանց անունները կրկնվում է, ես չգիտեմ, այդ մարդիկ նույնիսկ պատրաստ են, գիտենք՞ թե ինչ են ասում, տարեք ուրիշ աշխատանքի, պատկերացնում եք, ցուցարարները ասում են՝ տարեք ուրիշ աշխատանքի, նույնիսկ ավելի բարձր աշխատանքի, բայց այս աշխատանքի մեջ նրանք թերացել են, հասկանում եք, ատելության մթնոլորտ չկա, մեզ ոչ մեկը պետք չի սովորեցնի սիրո համերաշխությունը: Այդ մթնոլորտը այստեղ կա և Արցախը ժողովրդավարական որպես երկիր լինելու է առաջամարտիկ և մենք այս ջահը պիտի տանենք առաջ: Շնորհակալություն:

         Վահրամ Բալայան - Խոսքը տանք պատգամավոր Աշոտ Ղուլյանին:

        Աշոտ Ղուլյան - Շնորհակալություն: Բնական է, որ այսքան հետաքրքիր և ինքնաբուխ ելույթներից հետո չէի կարող դիմանալ գայթակղությանը և ես ուզում եմ առաջին հերթին շնորհակալություն հայտնել մեր բոլոր ելույթ ունեցած պատգամավորներին: Գիտեք, մենք կարող է տարբեր կերպ ենք խոսել, տարբեր թեմաներից ենք խոսել, բայց, միանշանակ բոլորի ելույթներում եղել է մտահոգությունը և նաև պատրաստակամությունը, ինչ որ մի բանով՝ մեր խոսքով, մեր խորհրդով, մեր սեփական սխալը ընդունելու նաև այս ցանկությամբ, որպեսզի իրավիճակը հարթվի և մենք կարողանանք իսկապես այնպիսի կարևոր ծրագրերի մասին խոսել, որոնք մեր ամենօրյա աշխատանքի մասն է: Իսկ, որ այսօր Արցախում դրանք կան, չեմ ուզում դրա վրա ժամանակ ծախսել, որովհետև մեր խնդիրները առաջնահերթ չեն փոխվել՝ երկրի սահմանի պաշտպանունակությունը, բայց որպեսզի այդ ամենը ամուր լինի, մենք պետք է առաջին հերթին այս ներքին քաղաքական ամրության պաշարը կարողանանք նորոգել և թարմացնել: Այն, ինչ որ հինգ-տասը տարի առաջ, կարծես թե, բավարար է եղել մեր ներքաղաքական այդ համերաշխության համար, կարծում եմ՝ այսօր բավարար չէ, և մենք այսօր խնդիր ունենք դա գեներացնելու՝ նոր գաղափարներ ու նոր ծրագրեր գեներացնելու: Ինձ թվում է, որ այսօրվա քննարկումները թույլ են տալու այդպիսի ուղղություններ ու այդպիսի գաղափարներ վերցնել և դրանք ճիշտ օգտագործել: Այն, որ երկրում բարեփոխումների նոր փուլի կարիք կա, կարծում եմ՝ միանշանակ է, և ես կարծում եմ, որ գաղտնիք բացած չեմ լինի, որ մենք դրա մասին խոսել ենք: Հիմա եթե այդպես դրա կարիքը կա, պիտի անպայման ասեմ: Դեռ երկու ամիս առաջ, կարող է շատ նեղ կազմով է խոսվել, որ և կադրային հարցերում, և ծրագրային, և բյուջետային բազմաթիվ հարցերում մենք ունենք սրբագրումների, խմբագրումների կարիք և պետք է դրան անպայման անդրադառնալ, բայց պարզվում է, որ ներքին խնդիրները շատ ավելի հրատապ են եղել և շատ ավելի կուտակված են եղել և, այդ բարեփոխումները այսօր պետք է ավելի արագ տեմպով իրականացնենք: Ինչ որ մենք արել ենք մինչև հիմա, ես կարծում եմ, որ շատ ճիշտ ենք արել, մեր բոլոր քայլերում, որովհետև եթե կա դժգոհություն, եթե մարդիկ դուրս են եկել բողոքելու, պետք է նրանց լսել, բայց պետք է նաև փորձել այն ինչ-որ մենք պիտի անենք ի պաշտոնե և պետք է անենք Սահմանադրության մեր լիազորությունների շրջանակում այդ մարդկանց հետ երկխոսել, այդ մարդկանց բերել օրինական դաշտ, լսել նրանց դժգոհությունները և փորձել այդ բողոքներից ու դժգոհություններից ձևավորել այնպիսի օրակարգ, որ այսօր դրվի իշխանությունների սեղանին, Հանրապետության նախագահին, այն ինչ-որ Ազգային ժողովին է վերաբերվում, մենք ինքներս պետք է անենք և այս իմաստով, երևի թե, նույնպես այսօրվա քննարկումը նյութ է տալու մտածել և եզրակացություններ անել: Եվ ուզում եմ հուսալ, որ մեր ողջախոհությունը թույլ է տալու չշեղվել, և այսօր, և վաղը չշեղվել մեր հիմնական թեմաներից և խնդիրներից այն ծլող պատճառներից, և ոչ թե պահը օգտագործել և ում, որ չենք սիրում նրան թիրախ դարձնել՝ փորձելով նաև մարդկանց համար այսօրվա հիմնական խնդիրները դարձնել երկրորդական: Ես, բնական է, որ բազմաթիվ զրույցները այս մի քանի օրերի ընթացքում, թույլ են տալիս այսպիսի եզրահանգում անել: Պահը լուրջ է և ոչ միայն իր այսօրվա   էմոցիոնալ բաղադրիչով, այլ շատ կարևոր է, որ մենք հենց այսօր կարողանանք ճիշտ հիմքեր ձևավորենք, որպեսզի առաջիկայում պատասխանատու քայլեր արվեն և էֆեկտիվ քայլեր արվեն, որպեսզի դրանից մեր հասարակությունը զգա, որ այո, իշխանությունը նաև իր լիազորությունները, իր թերությունները հասկացել է և գնում է ճիշտ քայլերի: Մեր խնդիրը, այն, ինչ որ տեղի են ունենում փողոցում, օրինական դաշտ բերելն է և օգնել մեր հայրենակիցներին, որպեսզի դրանք ճիշտ ձևակերպեն և ընթացք տրվեն և այս իմաստով ինչ որ մենք այսօր արել ենք՝ քննիչ-հանձնաժողովի ստեղծումը, կարծում եմ՝  դրա ամենաճիշտ և մտածված տարբերակներից մեկն է, որպեսզի խորհրդարանը մասնակից լինի: Խորհրդարանը կարող է 33 հոգով էլ մասնակից լինի, և ես չեմ էլ կասկածում, որ մեր գործընկերները քննիչ-հանձնաժողովից պարբերաբար մեզ հնարավորություններ են տալու այդ քննարկումների և հանդիպումներ մասին, բայց խորհրդարանը, որպեսզի ավելի մասնագիտացված, կարողանա անդրադառնա այդ հարցերին, շատ կարևոր է, որպեսզի ում որ մենք վստահել ենք բոլոր խմբակցություններից, կարողանան նաև ժամանակ ունենան և նաև առանց հապաղելու մարդկանց հետ հանդիպեն, լսեն այդ դժգոհությունները, բողոքները և իրենց եզրակացություններում կարողանան նաև թացը չորից ջոկել, ես, գիտեք, կարծում եմ՝ կարող է մի քիչ ավելորդ է, բայց այսօրվա և նախորդ օրերի զրույցներում, քննարկումներում այնքան մանրամասներ են հնչել, այնքան առանձին դեպքեր են հնչել, որ դրանք կարելի է ասել, որ ամեն մեկի հոգսն է, դարդն է, բայց դրանք չպիտի անտեսվեն, պարզապես դա պիտի  սիստեմավորվի: Այն, ինչ որ համակարգային է և այն, ինչ որ խանգարում է մեզ, դրանք պիտի  առանձնացվի և այն, ինչ որ մարդկանց անձնական հոգսերի հետ է կապված, դրանք պետք է այսօրվա գործող իշխանություններին, գործադիր օղակներում, ում որ դա վերաբերվում է, պետք է անպայման դրան անդրադառնան: Ինձ թվում է, որ այն, ինչ որ մենք ձևավորել ենք քննիչ-հանձնաժողովի համար գործելու դաշտ, իհարկե, այդ նույն աշխատակարգով, խնդրում եմ՝ դուք էլ օգնեք, որպեսզի մենք կարողանանք այդ շրջանակը ճիշտ գծել և կարողանանք այդ մարդկանց հնարավորություն տալ աշխատել, որպեսզի այս աշխատանքը անպայման ունենա արդյունք: Մենք կանոնակարգով ունենք, թե ինչպիսի արդյունք պիտի ունենանք: Պետք է լինի զեկույց, որը պետք է քննարկվի Ազգային ժողովում, բայց պետք է նաև  հնարավորություն տալ, որպեսզի մենք այդ աշխատանքը կարողանանք իրականացնենք: Ես կարծում եմ, որ մենք հայրենիքը սիրելու գերակա զգացումը մեզ թույլ է տալու վեր կանգնել այս պահին այդ նույն էմոցիոնալ վիճակից, որովհետև հիմա ամեն ինչ ասում ենք և շատ ճիշտ ենք անում, որ ասում ենք, որևէ բան չպիտի դուրս մնա մեր ուշադրությունից: Դրա արդյունքը պետք է լինի արդյունավետ լուծումներ գտնել մարդկանց հուզող խնդիրների համար: Ուզում եմ խնդրել մեր գործընկերներին առանց որևէ կաղապարի, առանց կաշկանդվածության, դրա համար էլ ես ասացի, որ ճիշտ չի կլինի, որ մենք գրենք հիմա խոսակցության ժամանակ բազմաթիվ հարցեր են: Կարող է՝ ամենահրատապը հենց այսօրվա կադրային թեմաներն են, բայց դրանք պատճառներ ունեն, չէ, խորքում և իսկապես պետք է այնպես անել, որ հիմա առաջին, պետք է այնպես անել, որ մի մասը բավարարվի լուծումներով, իսկ մյուս մասը մնա դժգոհ: Պետք է բացատրել, որ ինչո՞ւ ենք մենք այդ լուծումները առաջարկում և վստահ եմ, որ եթե մենք այսպիսի թափանցիկ և ճիշտ ձևով աշխատանք տանենք, անպայման հաջողելու ենք: Ես ուզում եմ ավարտել նրանով, որ աշխատակարգը մեկ-երկու ժամից անպայման ձևավորելու ենք և այսօր էլ խնդրում եմ, որպեսզի քննիչ-հանձնաժողովի անդամները պատրաստ լինեն արդեն հանդիպումներ ունենան: Շնորհակալություն:

Աշոտ Ղուլյան – Շնորհակալություն: Քանի որ արտահերթ նիստի ռեժիմով ենք մենք աշխատում, երկու օրակարգային հարցերը ի սկզբանե պարզ է եղել, ես պարզապես ուզում եմ, որպեսզի մենք ինչ որ նաև ամփոփում էլ անենք այսօրվա մեր արտահերթ նիստին, երկրորդ հարցով՝ ստեղծված իրավիճակի քննարկումներին մասնակցել են՝ 13 գրանցված, ես էլ արտահերթ ելույթով՝ 14 պատգամավորներ: Բոլորը հնարավորություն են ունեցել արտահայտվելու, բայց ես կարծում եմ, որ սա միայն սկիզբ է, ինչ որ մենք ասել ենք, մենք հիմա պիտի փորձենք դրա ճիշտ մեխանիզմները լուծել և արդեն մենք գործիքակազմը պատկերացնում ենք քննիչ-հանձնաժողովի միջոցով: Շնորհակալություն, այսօրվա աշխատանքի համար, բայց պարզ է, որ մենք աշխատանքները շարունակում ենք: Նիստը համարում եմ փակ: